Οι μαλάκες που διαβάζουν μαλακίες που δε διαβάζονται

...ή πιο απλά, οι τακτικοί αναγνώστες φαντασίας. Εξηγούμαι:

Διάβαζα σήμερα το πρωί αυτό εδώ το πολύ ενδιαφέρον, μικρό και περιεκτικο αρθράκι, με τις θέσεις του οποίου συμφωνώ 100%. Παραθέτω:

"Αυτοί οι συγγραφείς [=φαντασίας] ΔΕΝ ΓΡΑΦΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΦΗΒΟΥΣ. Βαγγελίστρα μου, γράφουν για τον επιμελητή τους, τον ατζέντη τους και ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ των εφήβων."

True dat.
ΌΜΩΣ.
Κανένας από τους προηγούμενους δεν ασχολείται να διαβάσει τέτοια 'παραλογοτεχνία', αλλά κάποιος πρέπει να τα αγοράζει αυτά τα βιβλία, αλλοιώς θα είχε γίνει το ίδιο που έγινε με τα adventures. Για να έχουν μαζικοποιήσει την παραγωγή τραγικών έργων του εκτενέστερου fantasy genre, σημαίνει πως υπάρχει κατανάλωση. Από ποιούς? Αν το καλοσκεφτείτε, είναι συγκεκριμένες ομάδες καμμένων, με συγκεκριμένο προσανατολισμό...

Οι επικάδες- Την κατηγορία αυτή αποτελούν σχεδόν αποκλειστικά άντρες και dykes, μεταξύ 10-30 χρονών. Είναι οι τύποι που διαβάζουν για να απολαύσουν τις περιγραφές της ωμής βίας και μπρουταλιδίων, όταν δεν υπάρχει δυνατότητα να τα δούνε σε ταινία ή έστω σε κόμικ, σαν δεύτερη λύση. Ω,ναι! Το υπομονετικό διάβασμα δεν είναι αρκετά επικό για τους επικάδες, το attention span των οποίων δεν είναι το δυνατότερο σημείο. Φυσικά, θα ισχυριστεί πως διαβάζει για τα 'ρεαλιστικά ιστορικά στοιχεία'. Για να τον ξεχωρίσεις βάλτον να σου διηγηθεί μια τυχαία σκηνή από το βιβλίο του. Εάν είναι κάτι στο στύλ "έχει έναν τύπο που τον πετυχαίνει ένα ατσάλινο flail στο κεφάλι κι εκείνο συντρίφτηκε με τόση δύναμη που ράγισε τη σπονδυλική στήλη του αλόγου που ο τύπος καβάλούσε", αλλά δεν θυμάται τίποτα άλλο, ούτε όνομα ούτε πλοκή, μπορείς με αρκετή σιγουριά να πεις πως αυτό το άτομο είναι επικάς.

Οι φιλόλογοι- ειλικρινά και ολόψυχα εκστασιάζονται με τη γλώσσα, και χάνουν όλα τα άλλα. Ναι, οκ, το εμπεδώσαμε, ο Τόλκιν και ο Λάβκραφτ ήσαν τζιμάνια [sic] και γράφανε χωρίς να λυπούνται το μελάνι (και τον ανυπόμονο αναγνώστη) και πράγματι 'το είχαν' με τη γλώσσα, αλλά αυτό καταντάει γελοίο. Οι 'φιλόλογοι' θα χρησιμοποιούν casually στην καθημερινότητα λέξεις που όλοι πιστεύανε πως είχαν εξαφανιστεί! Έχω ένα φιλαράκι που διάβασε 8 φορές το Σιλμαρρίλιον, μέσω αυτού έμαθε μόνος του Quenya και θέλει να φτιάξει δικιά του γλώσσα! Dude, όσο αξιοθαύμαστο και αν είναι αυτό που κάνεις, έχεις χάσει τη μπάλα. Favorites: 'Μια απρόσμενη βεγγέρα' (πρώτο κεφάλαιο στο Χόμπιτ)

Οι fanboyz (fangurlz)- είναι τα τυπάκια που ενώ δεν αρέσκονται γενικά στο fantasy ως genre, ακολουθούν με θρησκευτική ευλάβεια κάποιον συγκεκριμένο συγγραφέα, mythos ή franchise, σε όλα τα προβαλλόμενα μέσα. Τέτοιοι μπορεί να είναι από τύπους που παρακολουθούν ακόμα τον Salvatore, αυτοί που για χάρη των παλιών μεγαλείων του Έλρικ διαβάσανε με το ζόρι τα εκτρώματα που έχεσε ο Moorcock στα 90ς (βλέπε 'η κόρη της ονειροκλέφτρας' -oh rly?), τα Trekια, οι αντίπαλοι τους του Star Wars που δεν ξέρω πως τους λένε, κτλ κτλ.Λόγω της υπερβολικής υπερεστίασης (συνειδητός πλεονασμός), οι γνώσεις τους στον τομέα τους θα είναι φρικιαστικά εκτενείς και σε βάθος, και θα προσπαθήσουν να τις μοιραστούν μαζί σου με το ζόρι -κοινώς, αν ξέρεις με πιο χέρι την παίζει ο Jar-Jar Binks, είσαι ένας από αυτούς.

Οι genre devourers- δε νοιάζονται ιδιαίτερα, διαβάζουν ό,τι fantasy βρουν μπροστά τους, μόνο και μόνο επειδή είναι fantasy- απο post-apocalyptic, μέχρι μυθολογία των Βίκινγκς, με την ίδια διάθεση και detached ενδιαφέρον ανάλογο αυτού που επιδεικνύει κάποιος που κάνει συλλογή από πεταλούδες. Φυσικά κι έχουν στάνταρντς και ακόμα και αυτοί θα αρνηθούν να διαβάσουν ορισμένα πράγματα που παραείναι lame (ahem-Twilight-ahem), αλλά σε γενικές γραμμές είναι τα άτομα που είναι πανεύκολο να τους διαλέξεις δώρο για τη γιορτή τους ένα τυχαίο βιβλίο- και θα το χαρούνε πραγματικά!

Τα σπαστικά ποζέρια- οι σατανικοί ομόλογοι της κάθε μιας από τις παραπάνω κάστες. Αυτοί οι τύποι δεν διαβάζουν επειδή τους αρέσει το ίδιο το βιβλίο- διαβάζουν επειδή τους αρέσει να παριστάνουν πως ξέρουν, και να έχουν 'εμπεριστατωμένη άποψη' για τα πάντα, προκειμένου να ownάρουν άγνωστους έτερους καμμένους στη διάρκεια 'πολιτισμένης' κουβέντας στο ίντερνετ. Τους αναγνωρίζεις πολύ εύκολα: Ξεκινάνε κάθε κουβέντα με τη φράση "παίζω RPG εδώ και 20 χρόνια, κι έχω και μαγαζί στα Εξάρχεια που πούλησε μια φορά ένα 20πλευρο, κι έχω διαβάσει τα πάντα από Dragonlance, άρα τα Kender είναι η καλύτερη ράτσα (κι εγώ ο γαμάω)". Μας κάνουν να στηρίζουμε όλοι ευθανασία για ανθρωπιστικούς λόγους για το καλό όλων μας.

Τα powerplayόνια- είναι ο σκατοn00bάς που θαυμάζει το σπαστικό ποζέρι, και επιζητά τον γρηγορότερο δρόμο για την ΑΠΟΛΥΤΗ ΔΥΝΑΜΗ. Τα powerplayόνια είναι τύποι που διαβάζουν φανατικά ό,τι splatbook βρούνε μπροστά τους, για να μαζέψουν uber-abilities, και κατά συνέπεια ο όρος αναφέρεται σε τύπους οι οποίοι χωρίς να έχουν ξεφυλλίσει καν το πρώτο Elric, απομυζήσανε κάπου 200+ φυλλάδες που κυκλοφόρησαν με τις ευλογίες της WotC υπό την OGL. (βαριέμαι να αναλύω τα αρτικόλεξα, γκουγκλάρετέ τα). Πριν κανά μήνα ένας τέτοιος ξεκίνησε flame war που κράτησε πάνω από 12ωρο, ρωτώντας τι κλάσση να πάρει για τον πρώτου λέβελ χαρακτήρα του ο οποίος είχε κάπου 6 templates κι έκανε 500 damage / γύρο και shapechange at will σε Hagunemnon (τέρας που βόσκει στα βαθιά epic λέβελ). Αυτά συμβαίνουν εάν παίζετε 4th edition ενώ είστε έγκυες στους πρώτους τρεις μήνες, κυρίες μου.

Οι βαμπιρογκόμενες- έχω μια θεωρία, πως ΟΛΕΣ οι γυναίκες του πλανήτη έχουν daddy issues, γι'αυτό και έλκονται όλο στους μεγαλύτερους. Όταν τώρα ο άλλος είναι bad-boy επαναστάτης, κάπου μισή χιλιετία μεγαλύτερος σου, και μοιάζει με τεκνό Καλιφορνέζικης παραλίας, πως να μη γίνεις μούσκεμα και να τον αφήσεις να 'σου πιεί το αίμα'? Κάπου 9 στις 10 γυναίκες που διαβάζουν fantasy, θα είναι για βαμπίρια, ή έστω κλασσικές γκοθονεκρογκοθιές σκοτεινής ευαισθησίας και βαθιάς ποίησης στυλ Edgar Allan Poe. Δε μας χέζεις ρε Νταλάρα. Μερικές σειρές είναι όντως καλοφτιαγμένες, αλλά οι περισσότερες είναι βιβλία για γκόμενες. Άρλεκιν χωρίς τα καρδιοχτύπια (οι καρδιές δεν χτυπάνε γιατί είναι μουμιοποιημένες). Παράλληλη κατηγορία, οι βαμπιροκαζανόβες, που μελετάνε δια της ανάγνωσης πως να συμπεριφέρονται για να πηδήξουν βαμπιρογκόμενες, αλλά ταυτόχρονα, επειδή τον παίρνουν και λίγο, βάζουν δάχτυλο όποτε γράφουν διαβάζουν fanfiction για τα αδέρφια Salvatore. Τρομακτικά γλοιώδεις τύποι.

Οι Gore-άδες, που μπορεί να αλληλεπικαλύπτονται τόσο με τις βαμπιρογκόμενες, όσο και με τους επικάδες, είναι αυτοί που διαβάζουν βαμπιρολογοτεχνία-horror όχι για το τρυφερό λαβ στόρυ, αλλά για τα εντόσθια, την καφρίλα και την άσκοπη αιματοχυσία, ανάμεσα σε βρωμιάρικο σεξ με μισοσαπισμένα και ανοιχτά στον κορμό undead, αυτό που μας άφησαν απωθημένο εκείνες οι σκελετωμένες rogues με τις βυζάρες στο Diablo II που όταν ψοφήσουν βογγάνε σα μοσχάρια από ηδονή. Τους πάμε και τους αγαπάμε επειδή είναι αλάνια.

Οι 'μας προετοιμάζουν'- aka οι ορδές αφυπνισμένων του Λιάκο, που έχουν παρει πρέφα πως όλα τα περι εξωγήινων, βρυκολάκων, νανορομπότ, zombie apocalypse και dark elves στην κούφια γη είναι εν μέρει αλήθεια, και μας τα παρουσιάζουν ντεμέκ σαν προϊόντα φαντασίας στα ΜΜΕ για να μας προετοιμάσουν για τον ερχομό τους. Οπότε τούτοι εδώ διαβάζουν για να βγάλουν συμπεράσματα για την έκταση και το μέγεθος της απειλής που πλησιάζει. Είναι τόσο εύκολο να τους τρολλάρεις ώστε χάνει την αξία του. Να μη ξεχάσω: διαβάζουν ανελλειπώς το Strange. Σηκωθείτε από κρεβάτια, καρέκλες πολυθρόνες! ΟΛΕ!

(δικαιούμαι να ποστάρω και κανένα μαλακισμό που και που :PPPP)


Αυτοί που ξέρουν πράγματα που κανένας θνητός δεν πρέπει να ξέρει- αποκρυφιστές και καμμένοι στον εγκέφαλο, αυτοί που τα ξέρουν αυτά, τα έμαθαν με τη σχεδόν αποκλειστική ενασχόληση τους με το Cthuhlu Mythos στο σύνολό του, όλους τους συγγραφείς, νεότερες εκδόσεις, παράλληλα σύμπαντα, και το CoC Core Rulebook της Chaosium που περιγράφει όλους τους Μεγάλους Παλαιούς αναλυτικά. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν τα παιδιά αυτά την 'άκουσαν' από το πολύ lore που μάζεψαν (κόβει sanity) ή είχαν από πριν τέτοιες τάσεις, πάντως όταν αρχίσουν να σου λένε τι ονειρεύτηκαν χτες βράδυ ή τι φάρσα σκεφτόντουσαν να κάνουν στον συγκάτοικό τους με μια μάσκα σαν κομμένο κεφάλι γουρουνιού, για έξτρα γέλιο με αληθινό αίμα, νιώθεις κάπως... άβολα.

Οι τραβάτε με κι ας κλαίω- ο casual τύπος, συνήθως γονιός, που του δίνεις με το ζόρι να διαβάσει κάποιο 'εκλεκτό' κομμάτι, για να δει πόσο γαμηστερό είναι και να σταματήσει να σου τη λέει που είστε μια παρέα 30 χρονών που αντί να δουλεύει και να γαμάει χοντρές στα μπαρ -οι χοντρές είναι εγγύηση- ασχολείστε με 'νάνους και μαλακίες'. Φυσικά, παρόλο που κατά βάθος το ευχαριστιέται, ο γονιός 'δεν πείθεται' και του δίνεις με το ζόρι άλλο ένα. Και ο κύκλος θα επαναλαμβάνεται για πάντα...

Για τελείωμα, πάρτε κάτι για γέλια μέχρι δακρύων: http://www.toplessrobot.com/2012/03/fan_fiction_friday_bruce_wayne_and_dick_grayson_in.php

μπήκα στον πειρασμό να το μεταφράσω αλλά δεν θα την πάλευα να αποδώσω την απαισιότητά του 100%