Le Gi-Aimes Tragiques!

Σε κάθε μυθιστόρημα ή διήγημα ξεχωρίζουν τρία βασικά στοιχεία:

• το σενάριο,
• η αφηγηματικότητα,
• η περιγραφικότητα.

Μια διαπίστωση: για κάποιο λόγο γαμημένο λόγο, οι fantasy-fiction συγγραφείς φαίνεται κάθε φορά να κατέχουν το πολύ δύο από αυτά κάθε φορα.
Και, μια που σε γενικές γραμμές ένα καλό βιβλίο δεν γίνεται καλό campaign (και το αντίθετο), ένα καλό βιβλίο με προβλήματα θα γίνει ένα όχι-καλό campaign, με ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα.

Παρατηρώντας λίγο τα έργα τους, φανταστείτε πως θα ήταν οι παρακάτω 'μαίτρ' του είδους τους σαν GM, φυσικά με λίγη γλαφυρή υπερβολή.
Σε κάθε περίπτωση, το πάρτυ ξεκινάει το .ampaign στο generic inn, όπου υπάρχει ένας χοντρός μπάρμαν, μια καλούτσικη wench, και ο κλασσικός μυστηριώδης quest-giver. Ας δούμε πως εξελίσσονται τα πράγματα.

J.R.R. Tolkien
Campaign: στη Μέση Γη φυσικά!
Αδυναμίες: υπερβολικά αργός ρυθμός, η αναλογία περιγραφής ανούσιων λεπτομερειών vs περιγραφής awesome μαχών είναι αποκαρδιωτική
Το session: Ο γερό-Τόλκιν ξεκινάει να μιλάει ενώ πίνει το ουίσκι του, και αποδεικνύεται πως είναι από τους τύπους που μεθυσμένοι μιλάνε ακόμα περισσότερο! Περιγράφει την ταβέρνα στην οποία συναντιούνται όλοι με την παραμικρή λεπτομέρεια, τα σανίδια, τις πέτρες, το σόι του χοντρού generic barman, το πως φτιάχνεται το κάθε ένα από τα ποτά που διαθέτει, τα αστέρια που βλέπουν απέξω... Οι παίκτες έχουν βαρεθεί και θέλουν δράση, οπότε πηγαίνουν προς τον κακομούτσονο εμφανέστατα quest-giver ύποπτο τύπο που κάθεται στο μπαρ και καθοδόν από το τραπέζι τους προς τα εκεί, η αφήγηση διακόπτεται για να μας πουν ένα αυτοσχέδιο φολκλόρ τραγούδι που η διάρκειά του είναι αντιστρόφως ανάλογη του plot-relevance του. Ο Τόλκιν, κουρασμένος από τη μέχρι τώρα πάρλα, περιγράφει τη μάχη με τον τύπο: "...κι έτσι, ο Κρούχτιν γιός του Φιγδιμίγδιν από τη γενιά του Τιρινίν, που οι ξωτικοί αποκαλούν με σεβασμό Belerion λόγω των κατορθωμάτων του παππού του [παρένθεση για τα κατορθώματα, που είναι αδύνατο να διαβαστούν με μιαν ανάσα], σκότωσε με ένα χτύπημα τον σατανικό Ενπισίον της Μόρντορ, κι έσωσε τα Βασίλεια"
παίκτης: "Μα..... ακόμα δεν έριξα initiative....."

H.P. Lovecraft
Campaign: Call of Cthuhlu
Αδυναμίες: σπαταλάει 20 σελίδες προσπαθώντας να σου περιγράψει πόσο απερίγραπτα είναι τα πλάσματα, στο τέλος όσοι δεν πεθαίνουν τρελαίνονται.

Το session: το πάρτυ ψάχνει την tavern wench ( ελληνιστί γκαρσόνα) για να παραγγείλει, μα το μέρος είναι έρημο. Αρχίζουν να ψάχνουν και φτάνουν στο πίσω δωμάτιο όπου-

GM: "Βλέπετε κουκουλωμένες μορφές να ψέλνουν ανόσιους στίχους. Χαστούρ! Χαστούρ! Χαστούρ! Ϊα Ϊα Σουμπ Νιγκουράθ! Τότε εμφανίζεται ένα πλάσμα. Τίποτα που θα μπορούσα να πω που να προϊονίσει το το σιχαμερό, ανίερο, μη-ανθρώπινο, τη γαλαξιακή φρίκη και απέχθεια και ανέκφραστο
κακό του απαγορευμένου γόνου του μαύρου χάους και της απεριόριστης νύχτας. Καταβροχθίζει τους πάντες στο δωμάτιο μαζί κι εσάς. Τέλος του campaign."

(η περιγραφή είναι από το Ghatanothoa στο CoC rulebook)

Michael Moorcock
Campaign: Elric Saga
Αδυναμίες: Περιγράφει μόνο ό,τι ενδιαφέρει αυτόν και όχι ό,τι χρειάζεσαι εσύ.
Το session: Το πάρτυ για να μην την πατήσει όπως τις προηγούμενες δύο φορές λέει στον GM να είναι σύντομος και να εστιάσει μόνο στα σημαντικά. "Ο σκοτεινός άντρας έχει πάνω του ένα τεράστιο μαύρο σπαθί με κόκκινους ρούνους, δώρο του Άριοχ. Είναι η Θρηνωδία, αδερφή της Καταιγίδας που κραδαίνει ο Λευκός Λύκος Έλρικ. Ένα από τα πιό ισχυρά όπλα του Χάους στον κόσμο, με +5 enchantment και soul-stealing".
παίχτης: "Ο τύπος πρέπει να είναι uber, ας το πάμε διπλωματικά. Τον κερνάω ένα ποτό"
GM: "???"
παίχτης: "ποιό το πρόβλημα? φωνάζω στον μπάρμαν να τον κεράσει ποτό"
GM: "γαμώτο... ξέχασα να σας πω πως βρίσκεστε στο Παν Τάνγκ, το νησί των Μάγων. Στην αρένα. Σαν μονομάχοι εννοώ. Ρίξτε initiative ενάντια στον τύπο"

(Θωμάς Μαστακούρης, η ομορφότερη μετάφραση που έχω δει σε fantasy- respect)

R.A. Salvatore
Campaign: Forgotten Realms, 4e.
Αδυναμίες: σενάριο λες και είναι campaign 15χρονου, κάπου εκεί έξω υπάρχει Ο ΚΥΝΗΓΟΟΟΟΟΟΟΣ, πουλημένος στην 4e, αισχρή μετάφραση στα ελληνικά.
Το session: ολόκληρο το πάρτυ είναι Chaotic Good νταρκ ελφ ρέηντζερς με 2 'γιαταγάνια'. Στην ταβέρνα ο μπαρμαν είναι αδύνατος και σκουπίζει το μπαρ με δύο πατσαβούρες και η σερβιτόρα είναι 'δύσκολη' και κρατάει δύο δίσκους. Ξαφνικά, μπουκάρει ένα ψιονικό δρακολείψανο με το στρατό του των 9000 νοητικών εκδορέων! Όλοι ρίχνουν πρωτοβουλία, και οι παίκτες ξεκλειδώνουν μέσα τους ο καθένας ΤΟΝ ΚΥΝΗΓΟΟΟΟΟΟΟΟ ο οποίος πετάει μαγικούς πυραύλους και τον αποτρόπαιο μαρασμό του Αμπί Νταλσίμ! Νικάνε τους πάντες σε 2 γύρους, μετά healάρουν αυτόματα με healing surge και είναι και γαμώ! Έτσι γαμεί η Τέταρτη Εντίσιον, yay! Κλείνουμε το session νωρίς γιατί αύριο γράφουμε διαγώνισμα στη Χημεία Κατεύθυνσης.

George R. R. Martin
Campaign: DnD όπου όλοι είναι στην καλύτερη περίπτωση Chaotic Neutral και κάτω. Αν κάποιος χαρακτήρας γίνει συμπαθής, είτε είναι PC είτε NPC, πεθαίνει.
Αδυναμίες: ώρες-ώρες οι χαρακτήρες και οι δολοπλοκίες είναι τόσο περιπλεγμένοι που δε βγάζεις άκρη την πρώτη φορά, η σκηνή αλλάζει πάνω που είναι έτοιμο να ξεκινήσει το καλύτερο.
Το session:  Εν συντομία, η σερβιτόρα ζητάει από τους PCs να την πάρουν με τη σειρά επειδή κάθε φορά μαζεύει πληροφορίες εναντίον τους για λογαριασμό του μυστηριώδους quest giver. Αυτός είναι έτοιμος να σκοτώσει έναν από αυτούς και τότε - αλλαγή σκηνής, ένας άλλος PC στην άλλη άκρη του κόσμου δηλητηριάζεται από έναν Lannister! Ψάχνει να βρει το αντίδοτο και τότε - αλλαγή σκηνής, δύο άσχετοι NPCs που δεν τους έχουμε ξαναδεί, μπαίνουν σε ένα άλλο inn, που βρίσκουν έναν άλλο μυστηριώδη ύποπτο quest-giver να μαλώνει με τον μπάρμαν επειδή εκείνος του χρέωσε πολύ τα ποτά. Ο ένας από αυτούς αποφασίζει να σταματήσει τον καυγά με ένα fireball που ανατινάζει όλο το μαγαζί. Αλλαγή σκηνής-

Laurell K. Hammilton
Campaign: Vampire the Masquerade
Αδυναμίες: η αγαπημένη της NPC είναι Mary Sue, η εμμονή της να γράφει για σεξ επισκιάζει τα πάντα στον κόσμο της.
Το session: Το πάρτυ αποτελείται από έναν βάμπιρα, ένα λυκάνθρωπο, μια pixie και μια μούμια. Η GM τους ανακοινώνει πως είναι όλοι τους καρακαυλαίοι bishonen (παρά τις αντιρρήσεις του παίκτη που παίζει τη μούμια πως έχει Cha = 3), και αντίστοιχα είναι ο Βασιλιάς των βρυκολάκων, ο Αυτοκράτορας των λυκανθρώπων, η Πρωθυπουργός των pixies και ο Πρόεδρος των μούμιων (μουμίων? μουμιών? πως σκατά τονίζεται?). Μπαίνοντας στο inn βλέπουν την υπερμουνάρα πανίσχυρη νεκρομάντισσα succubus paladin demi-god, και ΟΛΟΙ τους την ερωτεύονται (χωρίς saving throw) και την ανακυρήσσουν Βασίλισσα, Αυτοκράτειρα, Πρωθυπουργό και Πρόεδρο. Μετά κάνουν όλοι μαζί παρτούζες πάνω στην κοιλιά του μπάρμαν που είναι ζόμπι.

Stephen King
Campaign: ΣΙΓΟΥΡΑ Ravenloft- βλέπε κάτω
Αδυναμίες: Προσπαθεί να είναι τρόμου και καταλήγει action B-movie, πετάει πολλά ξέμπαρκα στοιχεία, προς το τέλος βαριέται.
Το session: Για να είμαστε δίκαιοι, ο κόσμος και οι NPCs θα έχουν πολύ ωραία δεμένα backstories, και οι παίκτες θα γνωριστούν με όλους στο χωριό, που έχουν όνειρα και στόχους, ελαττώματα και φόβους. Το campaign με επιτυχία θα είναι ένα μεταφυσικό θρίλλερ μέχρι το προτελευταίο σέσσιον, που ο GM έχει βαρεθεί και θέλει να το λήξει πριν της ώρας του. Αλλάζει την πλοκή λοιπόν, και μαθαίνουν πως ο μπάρμαν είναι ένας κλόουν-τέρας που τρώει παιδιά. Στο τελευταίο σέσσιον γίνεται μεγάλη μάχη στο inn, ο μπάρμαν παίρνει την αληθινή του μορφή, ένα Elder God- Μαρμάγκα, που είναι έτοιμο να τους σκοτώσει στο χαλαρό, όταν εμφανίζεται η Χελώνα-θεότητα της καλοσύνης και τους σώζει! Τους εξηγεί πως όλα τα αναπάντητα ερωτήματα ήταν απλά τα ξόρκια της Μαρμάγκας, αλλά πλέον αυτή ψόφησε, οπότε, End of campaign.

Michael Crichton
Campaign: Οτιδήποτε κι αν είναι, θα έχει εσωτερική λογική και σαφές αίτιο-αποτέλεσμα.
Αδυναμίες: ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ κι αν είναι, θα έχει εσωτερική λογική και σαφές αίτιο-αποτέλεσμα. Απλώς πρέπει να στα εξηγήσει όλα αναλυτικά.
Το session: Το πάρτυ μπαίνει στο inn και ο GM ανοίγει παρένθεση, η οποία κρατάει γύρω στις δύο ώρες. Τους αναφέρει πως στον κόσμο που παίζουν οι θεοί φτιάξανε τους ανθρώπους δίνοντας τους χαρακτηριστικά από όλα τα πλάσματα. Μετά τους εξηγεί ακριβώς για ποιό λόγο η μαγεία λειτουργεί με τον τρόπο που λειτουργεί, πως δημιουργήθηκαν όλες οι φυλές των ορκ, των νάνων κτλ. Οι παίκτες σφίγγουν τα δόντια και αφομοιώνουν συστηματικά το massive info dump. Εντέλει, κλείνει η παρένθεση και το παιχνίδι ξεκινάει. Αποδεικνύεται πως ο ύποπτος θαμώνας, προκειμένου να πουλήσει τη μυστική συνταγή για το ale που πουλούσαν εκεί σε ένα άλλο inn, σαμποτάρισε την παροχή ρεύματος του πάγκου που κρατούσε φυλακισμένους τον μπάρμαν και τη σερβιτόρα, τα πιο επικίνδυνα αρπακτικά όλων των εποχών. Ο μπαρμαν φτύνει δηλητήριο στη μάπα του θαμώνα και μετά οι δυο τους στρέφονται ενάντια στους παίκτες. Οι περισσότεροι PCs σφαγιάζονται άδοξα, αλλά ένας από αυτούς θυμάται από το backstory,πως όταν οι θεοί φτιάχνανε το προσωπικό του μπαρ χρησιμοποιήσανε το DNA βατράχου που δεν μπορεί να σε αντιληφθεί αν είσαι ακίνητος, κι έτσι γλιτώνει.

Bonus Writer #1:
Chuck Palahniuk
Campaign: Οτιδήποτε με σκοτεινό μοτίβο και μπόλικο mindfuck
Αδυναμίες: στανταρισμένη δομή, χαρακτήρες και plot twist.
Το session:  Πρώτα από όλα τονίζω πως ο GM θα επαναλαμβάνει σε άσχετα μέρη την ίδια φράση για να δώσει έμφαση στη μοιραιότητά της. Έστω: 'αυτό είναι το ποτήρι σου, και αδειάζει σε κάθε γουλιά'. Το πάρτυ αποτελείται από έναν δυσλειτουργικό τύπο που δεν ξέρει τι θέλει, τον κολλητό του που βγάζει λίγο γέλιο, και μια καμμένη μοιραία γκόμενα που μπορεί ή μπορεί να μην παιχτεί κάτι. Αυτοί οι τρεις αναλαμβάνουν μόνο personal quests που έχουν κάποιο συμβολικό νόημα όπως πχ να πιούν ένα ποτό σε κάθε inn του κόσμου. Αυτό είναι το campaign τους, και  αδειάζει σε κάθε γουλιά. Ο άνέμελος κολλητός PC πεθαίνει πατημένος από το plot wagon και οι άλλοι δύο τα φτιάχνουν (με την πολύ χαλαρή απόδοση του όρου), ενώ ο πρωταγωνιστής ανακαλύπτει πως τόσο καιρό ο ίδιος ήταν το Tarrasque κι έφαγε την ταβέρνα πριν το ξεκίνημα του campaign-και όλα όσα παίχτηκαν είναι απλά ένα illusion. Αυτό είναι το Tarrasque, και αδειάζει σε κάθε γουλιά. (ούτε στα βιβλία βγάζει πάντα νόημα, just roll with it)

Bonus Writer #2:
Charles Bukowski
Campaign: Όλα, με έμφαση στις γκόμενες και τα ξύδια, και πολύ χαλαρά house rules.
Αδυναμίες: Εάν έχεις παίξει ένα σέσσιον μαζί του, είναι σαν να τα έχεις παίξει όλα! Copy-paste.
Το session: Ο GM αρνείται να υποδυθεί άλλους NPCs πέρα από τον καμμένο θαμώνα στο μπαρ, κι επιμένει να μιλάει σε πρώτο πρόσωπο και σε παρελθοντικό χρόνο:
 "Ξύπνησα με κεφάλι καζάνι από το κρασί των ελφ που έπινα χτες, και ξέρασα από το παράθυρο. Δεν την πάλευα και κατέβηκα σε ένα inn που ήταν κάτω από το σπίτι μου. Εκεί δούλεύε η Τζέην, μια γυναικάρα με τον πιό τέλειο κώλο που είχα δει ποτέ. Αρχίσαμε να πίνουμε και της είπα να έρθει μαζί μου λίγο στο δωμάτιό μου να τη γαμήσω. Δέχτηκε χωρίς δεύτερη κουβέντα. Εκείνη την ώρα μπήκαν κάτι PCs και άρχισαν να με ρωτάνε αν έχω quest για αυτούς, οπότε τους είπα, αν θέλουν ας με κεράσουν κανένα dwarven ale. Ο πούστης ο μπάρμαν όμως πήγε να με κλέψει στο λογαριασμό και μου ζητούσε ένα ολόκληρο gp! Πιαστήκαμε στα χέρια (ρίχνει attack στον εαυτό του και φέρνει critical) και ο καριόλης μου έσπασε τη μύτη. Πάνω που ήμουν έτοιμος να του ρίξω ένα δεξί κροσέ, όπως ο Χέμινγουαίη, ο ένας από τους PCs έκανε μια fireball και τίναξε όλο το inn στον αέρα! Είχα φτάσει στα -9 hps και είχα σπασμένη μύτη. Πήγα πίσω στο δωμάτιό μου,άνοιξα μια μπύρα και την ήπια μονορούφι. Και η ζωή μου, ήταν επιτέλους ωραία."

Δεν θα προσπαθήσω καν να δοκιμάσω το ίδιο με τους μανγκάκα. (όχι μαρμάγκα, μανγκακα, αυτοί που φτιάχνουν manga. jeeeezus)