Φτιάχνοντας το Τέλειο Παιχνίδι # 5.9: Λειτουργικότητα Γραφικών

Ωραία και καλά τα γραφικά, όμως αυτό που τα περισσότερα παιχνίδια 'ξεχνάνε' είναι πως όπως και όλα τα υπόλοιπα στοιχεία, τα γραφικά πρέπει πάνω από όλα να είναι λειτουργικά. Να διευκολύνουν τη ζωή του παίκτη αντί να την δυσκολεύουν. (γενικώς, τα πάντα στο παιχνίδι θα έπρεπε να αποσκοπούν στο να του φιλούν τον κώλο αντί να έχουν απαιτήσεις).

Πρώτον, και κυριότερο: Cutscenes..

Μη διανοηθείτε στο παιχνίδι σας να συμπεριλάβετε cutscenes που δε γίνεται να skipαριστούν. Ούτε για αστείο. Ειδικά στην περίπτωση που προηγούνται μιας δύσκολης μάχης ή κάποιας trial and error κατάστασης ή luck mission. Ακόμα και αν είναι cutscene επιπέδου βραβείων όσκαρ, ο παίκτης την δέκατη φορά που θα το δει με το ζόρι θα έχει μπουχτίσει. Πέρα από το ότι η πολλή επανάληψη είναι tedious, τα βιντεάκια καταναλώνουν χρόνο άσκοπα.
Πιο τραγικό όλων των εποχών, το unskippable intro (!!!!) του Civ 5. Θεώρησαν πως επειδή το παιχνίδι κάνει 10 ώρες να φορτώσει, είναι καλή ιδέα να 'απασχολήσουν' τον παίκτη με το να βλέπει κάθε φορά το ίδιο εισαγωγικό. Εντέλει βρήκα πως απενεργοποιείται και βολεύτηκα με την ουδέτερη μαύρη οθόνη. Τόσο δύσκολο πια να βάλουν ακίνητες εικόνες, ίσως σκίτσα και γκραβούρες αντιπροσωπευτικά κάθε εποχής, με tips για τεχνολογίες και μονάδες? Περίμενα περισσότερα από εσένα, Sid Meier.

Παρενθετικά, δε μας ενδιαφέρει κάθε φορά που ανοίγουμε το παιχνίδι, να βλέπουμε μισό λεπτό με διαφημίσεις για τα λογότυπα των 9000 εταιρειών που συμμετείχαν. Αν μπορούσαμε θα τα απενεργοποιούσαμε κι αυτά.

Μια δική μου πρόταση: να μπορείς να βάλεις παύση και στο cutscene, όπως κάνεις πχ στο media player classic όταν βλέπεις σειρές, και ακόμα και να το πας μπροστά ή πίσω. Ούτε ξέρω πόσες φορές με έχουν πάρει τηλέφωνο στα μισά του βίντεο και σποϊλάρω κατά λάθος στον εαυτό μου τη συνέχεια επειδή παρακολουθούσα μηχανικά, χωρίς να το απολαύσω. Νομίζω είναι απαραίτητο.

 Όλα τα βιντεάκια λοιπόν, πρέπει να είναι προαιρετικά, να δέχονται παύση και partial rewind και να υπάρχει ένα μενού που να μπορείς όποτε θέλεις να τα ξαναδείς με την ησυχία σου.

Κάτι άλλο τώρα: όταν λέμε βίντεο, εννοούμε βίντεο, όχι γαμημένο quicktime event. Λίγα πράγματα έχω συναντήσει στα παιχνίδια πιο αποκαρδιωτικά σιχαμένα, πιο αηδιαστικά ηλίθια, πιο κουνουπίδι του gaming.Απεχθάνομαι τα Quicktime Events επειδή δεν μπορείς να τα απολαύσεις ούτε σαν παιχνίδι, εφόσον στην ουσία ελάχιστα ελέγχεις την κατάσταση, ούτε όμως και σαν βίντεο, μια που δεν σε αφήνει να χαλαρώσεις και να το δεις με την ησυχία σου (πόσο μάλλον να το skipάρεις- αν τα σκατώσεις, ξανά όλο από την αρχή).
Μετά από όσα έκανε η Telltale στις σειρές Monkey Island και Back to the Future, είπα να της δώσω μια τελευταία ευκαιρία. Και το Jurassic Park την πέταξε στο σκουπιδοφάγο στα 5 πρώτα λεπτά! Όπως είπα και προηγουμένως: δεν γράφετε ταινίες! Γράφετε παιχνίδι! Ο παίκτης πρέπει να αποφασίζει τι θα γίνει, και να έχει την ελευθερία να το κάνει όπως γουστάρει.
Μια βασική ερώτηση που πρέπει να κάνουν στους εαυτούς τους οι game designers:

'Είναι δυνατόν η cool σκηνή που θέλω να παρουσιάσω να εκτελεστεί από τον παίκτη να τη χειρίζεται εξ'ολοκλήρου και με τον δικό του τρόπο, κι εγώ να διατηρήσω την ατμόσφαιρα μόνο με γαμάτη σκηνοθεσία (όπως έκαναν σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού οι τύποι που έφτιαξαν το Saints Row 3)?'

Εάν η απάντηση είναι ναι, τότε σε αυτό το σημείο δεν πρέπει να μπει cutscene.

Γράμματα στην οθόνη:

Τα γράμματα υπάρχουν για να επικοινωνήσει το παιχνίδι με τον παίκτη, να του πει αυτά που χρειάζεται να ξέρει. Οπότε, πρέπει να φαίνονται καθαρά με την πρώτη ματιά τα counters που περιέχουν σοβαρές πληροφορίες - hit points κτλ.
Προφανές? Όχι και τόσο. Το Metro 2033 δεν σου έλεγε σχεδόν τίποτα: δεν ήξερες πόσο είχες χτυπηθεί, πόσες σφαίρες έμεναν από το κάθε είδος (είχαν σχεδόν ίδια γραφικά μεταξύ τους -ffs), πόσο άντεχαν τα φίλτρα της μάσκας (παρά μόνο αν μπεις σε κάτι σαν υπομενού), τίποτα. Και μιλάμε για ένα παιχνίδι action! Δείτε από την άλλη το Baldur's Gate: Όσο τρως ξύλο, το πορτραίτο του χαρακτήρα γεμίζει κόκκικο και αν περάσεις το ποντίκι από πάνω σου δείχνει και ακριβώς πόσα από τα συνολικά hps έμεναν. Απλό και ξεκάθαρο.

Δεύτερον: το text-speed. Μα είναι δυνατόν μόνο τα adventures να έχουν την επιλογή να προσαρμόσεις το text-speed? Κάποιοι διαβάζουν πιο γρήγορα, άλλοι πιο αργά. Μην κουράζετε τους πρώτους και μην ζορίζετε τους δεύτερους, δεν είναι κάτι τραγικά δύσκολο να γίνει.
Στην ίδια λογική, κρατήστε στο ελάχιστο δυνατόν τα pop-ups με συμβουλές, που όταν εμφανίζονται στην οθόνη όλα μαζί στις πλέον ακατάλληλες στιγμές κάνεις αγώνα δρόμου για να τα διαβάσεις. Συγκεντρώνομαι στη μάχη τώρα dude, πες στα γρήγορα τα απολύτως απαραίτητα και τα υπόλοιπα αργότερα.

Το τελευταίο μου πρόβλημα είναι με τα παιχνίδια που σου βγάζουν μπόλικο κείμενο με πολύ μικρά γραμματάκια - με κυριότερα τα Neverwinter Nights και King's Bounty. Περιμένεις δηλαδή από εμένα να πλησιάσω 20 cm από την οθόνη για να διαβάσω τα κλισέ hack'n'slash quests σου? Ζόρικο. Απλά θα τα skipάρω και θα κοιτάξω μετά κατευθείαν τα objectives, και όλη η δουλειά για το σενάριο θα πάει τζάμπα.

Δώσε στον παίκτη τη δυνατότητα να διαβάσει την πλοκή σου, ίσως αν τον αφήσεις να προσαρμόσει όπως τον βολεύει το font ή έστω το μέγεθος του. Αν το κείμενο δεν είναι ευκολοδιάβαστο, δεν έχει νόημα που υπάρχει, απλά γεμίζει τζάμπα την οθόνη.

Πάνω σε αυτό, θέλω να υποστηρίξω τα Comic Sans από την επίθεση που δέχονται από τα πρόβατα του 9gag τους κουλ τύπους. Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί ο κόσμος τα καταχράται και τα χρησιμοποιεί όπου να'ναι?  Όχι, δεν είναι για το 'καρτουνίστικο' feeling τους.
Είναι επειδή, για ένα δεδομένο font size είναι από τις πιο ξεκάθαρες στο μάτι γραμματοσειρές συγκριτικά με τις περισσότερες, με σαφώς διαφοροποιημένους χαρακτήρες και σαφή κενά ανάμεσα στα γράμματα ώστε να μη γίνεται ένας οπτικός αχταρμάς από συμπαγές wall of text. Δε λέω πως πρέπει να βγαίνουν παιχνίδια τύπου σκοτεινός μεσαίωνας Diablo-style σε Comic Sans, αλλά να προτιμώνται fonts εξίσου ευκολοδιάβαστα και σαφή. Και σε επαρκώς μεγάλο μέγεθος, επαναλαμβάνω, ώστε οι fatbeard hardcore gamers να μη ζορίζουν τις μπυροκοιλιές τους σκύβοντας να πλησιάσουν την οθόνη.