Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

Φτιάχνοντας το Τέλειο Παιχνίδι # 9.2: Plot Holes

'Προτιμώ (στην κωμωδία) αυτούς που έχουν έναν ειρμό στο σενάριο, παρά αυτούς που κάνουν τα αστεία αυτοσκοπό χωρίς λογική συνοχή. Τους πρώτους μπορώ να τους εμπιστευτώ. Κάποιος που θυσιάζει τη δομή στην πρόζα, μάλλον στον ελεύθερο χρόνο του θα γαμάει πρόβατα'
-Αιδεσιμότατος Jesse Custer, The Preacher


Συμφωνώ ΤΟΣΟ μαζί του. Είναι ο λόγος για τον οποίο δεν αντέχω να διαβάσω Tom Robbins ή να δω David Lynch. Η αφηγηματικότητά τους κάνει take-over το στόρυ τους και το παρασέρνει Στο Διάβολο Κι Ακόμα Παραπέρα, επειδή είναι ντεμέκ 'ψαγμένα' και 'πρέπει να σκέφτεσαι για να τα πιάσεις'.


Κάθισα λοιπόν και σκέφτηκα πως πρέπει να υπάρχει μια εξίσωση που να συνδέει αυτά τα δύο. Και κατέληξα σε αυτό:

(Narrative + External Factors) - Story = Plot Holes

Κοινώς, υπάρχουν πράγματα άσχετα με το σενάριο που απειλούν να το γαμήσουν, αν δεν κάνεις ένα βήμα πίσω για να ξανασκεφτείς πολύ τη συνέχεια της ιστορίας που θέλεις να πεις.

Υπάρχουν τρία στοιχεία που καθορίζουν το Narrative:
1) Το συναισθηματικό δέσιμο με την πλοκή και τους χαρακτήρες της
2) Τη θεματική συνοχή
3) Το Continuity, κοινώς την 'λογική συνοχή του κόσμου'

Όπως πάντα, θα το δείξουμε με παράδειγμα. Παράδειγμα μιας ταινίας που είχε τα φόντα να γίνει η ταινιάρα της δεκαετίας και κατάφερε να ξηλώσει την πούτσα της και να γαμήσει τον εαυτό της από τον κώλο. Selfcest λέγεται αυτό, για να μαθαίνουμε νέες λέξεις. Ορίστε λοιπόν τα σχόλια μου για το

The Dark Knight Rises: Klein Mein.




Η βασική ιδέα είναι πως όλα τα plot holes μπορούν να καλυφθούν με λίγη παραπάνω προσοχή στα τρία σημεία που προανέφερα. Το κλειδί εδώ είναι το proof-reading (=το να ξαναδιαβάζεις το κείμενο μερικές φορές πριν το δώσεις για υλοποίηση ή ακόμα καλύτερα να δώσεις σε άλλους να το διαβάσουν και να σου επισημάνουν τα σημεία που τα σκάτωσες)

Αποφάσισε πού ακριβώς θέλεις να καταλήξεις και τι μήνυμα θέλεις να περάσεις.
Θέλει άπειρη προσοχή ώστε το κοινωνικό/ηθικό/πολιτικό μήνυμα να μην ανακατώσει την πλοκή. Εννοώ πως φτιάχνεις ταινία με σούπερ-ήρωες, όχι γαμημένο πολιτικό μανιφέστο.

Αν έχω αντιληφθεί σωστά την πρόθεσή τους, ήταν πάνω κάτω αυτή:
1ο σκέλος: Batman vs διεφθαρμένη τάξη (Lawful Evil- Bane)
2ο σκέλος: Batman vs η κατάρρευση της τάξης (Chaotic Evil- ?????)
3ο σκέλος: Batman vs τα σκατά σε ισορροπία είναι αγνό κακό. (Neutral Evil- Talia Al Ghul)

Το ενδιαφέρον είναι η παντελής έλλειψη του CE πόλου στην εξίσωση, πέρα από ένα σύντομο cameo του Σκιάχτρου. Πιάστε ξανά την ταινία και αναλογιστείτε το τι είναι αυτό που λείπει από το δεύτερο μέρος και δημιουργεί 'power vacuum'.

SPOILER: Ο Joker! Πανάθεμα κι αν δεν ήταν η αρχική, πριν χρόνια, πρόθεσή τους να βάλουν τον τζόκερ να ενσωματώνεται σε ένα διεφθαρμένο σύστημα, Clockwork Orange Style. Σε μερικά σημεία στο διάλογο φαίνεται πως κάτι 'λείπει' και το πασαλείψανε στα γρήγορα (φανταροδουλειά). Και είναι ακριβώς αυτό.
Οπότε αναπόδραστα καταλήγουμε να έχουμε στο τέλος: Order + Balance vs Batman... Όπου ο τελευταίος αντιπροσωπεύει τι? Την αντεπανάσταση? Ή μήπως απλά τα πέταξαν όλα μαζί μπας και γίνει κάτι καλό, α λα Family Guy? Το γλυκό πάντως ΔΕΝ έδεσε. Οπότε καταλήγουμε στο επόμενο:



Αν λείπει ένα βασικό στοιχείο από το στόρυ σου καλύτερα να αλλάξεις στόρυ παρά να προσπαθήσεις να τα μπαλώσεις όπως νάναι. Η οχλοποίηση του πλήθους θα είχε νόημα στον κόσμο της ταινίας μόνο αν το καθοδηγούσε ο Τζόκερ. Εξηγούμαι. Μέχρι τώρα, οι απλοί commoners θεωρούνται στις ταινίες οι de facto 'αθώοι'. Μια τέτοια δραματική μεταστροφή προς εξαγριωμένο όχλο απαιτεί μια κινητήρια δύναμη η οποία όμως εδώ δεν υπήρχε. Είναι σα να μας λένε με λίγα λόγια πως σε αυτά που έλεγε ο Τζόκερ στη δεύτερη ταινία είχε όντως δίκιο, η θυσίες τόσο του Harvey Dent όσο και της φήμης του Batman ήταν μάταιες και πράγματι είναι όλοι κακοί και σάπιοι σε μια 'άσχημη μέρα'.
Το συμπέρασμα δηλαδή στο οποίο μας οδηγούν είναι πως αν πάρουμε τοις μετρητοίς τα συμβάντα της τρίτης ταινίας, ο Μπάτμαν κάνει μια τρύπα στο νερό και προστατεύει άτομα που θα έπρεπε κανονικά να δέρνει.




Η Κοιλιά.
Τα σαράντα λεπτά στην τρύπα είναι και καλά συμβολικά της πνευματικής εξύψωσης που απαιτείται για να γίνεις ο γαμάω ήρωας, ή αν προτιμάτε το να πάει 'to hell and back', όπως ο Γκάνταλφ και με τις νέες του εμπειρίες να γίνει σοφότερος και καλύτερος- να ανέβει δηλαδή λέβελ. Στην πράξη όμως ήταν μια κοιλιά στο ρυθμό που έγινε Ταραντινικά αργός, ενώ είχα αρχίσει να κατουριέμαι επειδή τα γαμω-Odeon δεν αφήνουν διάλειμμα γαμώ τους μαλάκες τους.

Γιατί έκανε κοιλιά? Το νόημα εδώ ήταν να υπάρχει η αλληλουχία εξύψωση-πτώση-επανάκαμψη. Το κακό είναι πως δεν υπήρξε ουσιαστική πτώση, οπότε η επανάκαμψη όταν έγινε δεν είχε νόημα.

Και αυτό επειδή ο Bane, ενώ είχε τα φόντα να γίνει ο αήττητα γαμάω-τους-πάντες πιο Iconic-uber-Villain των τελευταίων χρόνων, την τελευταία στιγμή αυτονερφαρίστηκε καθώς έκανε friend-zone τον εαυτό του, στερώντας έτσι τον ήρωα από μια αντάξιά του νέμεση.
Θέλω να πω, for FUCKING FUCK'S SAKE έκαναν την τελευταία στιγμή χειροφρενιά με στροφή 180 μοιρών και άλλαξαν τον super-villain σε μια ουρανοκατέβατη ξέμπαρκη γκόμενα χωρίς δυνάμεις (εκτός αν το να πηδιέσαι με τον μπάτμαν είναι δύναμη, οπότε πάσο). Είναι σαν να προσπαθούσαν να μην ξεπεράσουν το Avengers.




Μάθε το κοινό σου
Η ταινία απευθύνεται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: τους σκληροπυρηνικούς batman-fans και τους casual. Αυτοί που ξέρουν τους χαρακτήρες θα τους ξέρουν, και το ότι η Μιράντα Τέητ είναι η Τάλια αλ Γκουλ δεν τους εκπλήσσει καθόλου. Αυτοί που δεν τους ξέρουν, δεν πρόκειται να τους καούν ταρχίδια να μάθουν ποιά είναι αυτή. Δεν έχω ιδέα τι σκατά αντίδραση περίμεναν:

-'ZOMG αυτή είναι η κόρη του Liam Neeson!'
-'Του Obi Wan Kenobi???'
-"STFUGTFO του Ra's Al Ghul εννοώ. Του κακού της πρώτης ταινίας που είδαμε πριν δέκα χρόνια'
-'.....αυτός έπαιζε το Σκιάχτρο?'
-'<ban user>'

Anyway, είχαν μια μεγάλη ευκαιρία και την πέταξαν από το παράθυρο, στο σημείο που ο Bane φαίνεται πως είναι έτοιμος να κάνει αυτό που τον καθόρισε στο Knightfall:

Ο πίσω μου στο σινεμά ανατρίχιασε 'Θεέ μου, το έκανε στ'αλήθεια!'

....Not. Ακόμα και ο γαμημένος R.A. Salvatore μπορεί να πάρει μαθήματα για το πώς να χαλάσει αποτελεσματικά τους villains του από τη μεταχείριση του Bane στην ταινία.

Οι θεατές σου ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΗΛΙΘΙΟΙ. 
Εντάξει, όχι τόσο. Στην ταυτότητά του γράφει 'Ρόμπιν'. Και ξαφνικά το DICK Grayson ακούγεται πολύ καλύτερο. Με την ίδια λογική, προτείνω την ταυτότητα για τον επόμενο ήρωα σε cross-over:


Και αυτό ΔΕΝ είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στον χαρακτήρα.
Όταν γυρνάει ο άλλος και σου λέει πως 'σε κοίταξα μια φορά στα μάτια και ήξερα πως ήσουν ο Μπάτμαν', ή σου λέει ψέμματα ή είναι psionic. Κάντε έστω ένα σύντομο handwave:

Στην πρώτη ταινία, στην πρώτη βόλτα που βγάζει ο Μπρους το Batmobile και τα κάνει πουτάνα όλα, ο Άλφρεντ του την είπε: 'είναι θαύμα που δε σκοτώθηκε κανείς'.
Βάλε λοιπόν τον Ντικ (και όχι Ρόμπιν) να έχει έναν τοίχο όπως είχε ο Michael Scofield, γεμάτο σημειώσεις, αποκόμματα εφημερίδων και τα ρέστα, που να ξεκινούν από μια μεγάλη δωρεά του Wayne Foundation προς τους τραυματίες εκείνου του περιστατικού και να καταλήγουν στην ταυτόχρονη εξαφάνιση του Μπάτμαν και του Μπρους Ουαίην.

Τι κερδίζουμε από αυτό: Καταρχάς, δείχνεις πως ο Ντικ είναι πράγματι συστηματικός, οργανωμένος και γαμάτος ντετέκτιβ, κατάλληλος για βοηθός του Μπάτμαν. Δεύτερον: αναιρείς την ανάγκη για τον Bane να βρει 'τυχαία' το κρυσφύγετο με τα όπλα, αρκεί να ξεγελάσει/παρακολουθήσει τον Ντικ και να πάρει απο αυτόν τις πληροφορίες του (έχοντας καθιερώσει πως ο Ντικ συνεργάζεται με τον Μπάτμαν και οι κακοί το αντιλαμβάνονται). Έτσι ενδυναμώνεις και τον Bane, σαν απειλή.


Σχετικά με τα Action Scenes.
Αν σε μια ταινία δράσης δεν καταλαβαίνεις τι σκατά γίνεται όταν υπάρχει δράση, τότε υπάρχουν δύο τινά:
1) Η δράση είναι κακοφτιαγμένη σε επίπεδα Michael Bay (μετά το Βράχο και το Con Air)
2) Το σενάριο είναι άσκοπα ακαταλαβίστικο σε επίπεδα Guy Richie (μετά το χωρισμό του με τη Μαντόνα)

Το θέμα είναι πως όταν δεν δίνεις στον θεατή να καταλάβει τι γίνεται, δεν μπορείς να του δημιουργήσεις suspence. Προφανώς ο Christopher Nolan, αφότου ορισμένοι χρόνιοι χρήστες LSD του είπαν καλά πράγματα για το Inception, αποφάσισε να κρατήσει και τα δύο αυτά στοιχεία της 'επιτυχίας' του. Που δείχνει από μόνο του πόσο γουστάρει ο κόσμος το force-feeding βλακείας.



'Ουάου ZOMG το Inception είναι τόσο έξυπνη ταινία που πρέπει να σκέφτεσαι για να την πιάσεις. Απλά εσύ είσαι μαλάκας Mpelalidike και το βρίζεις' 
-φανατικός αναγνώστης του Tom Robbins.