Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010

Το inventory του RPGα φαντάρου.

Βλέπω πολλές και διάφορες λίστες με πράγματα που καλό είναι να πάρει ένας νέοπας φαντάρος μαζί του στο στρατό. Όλες τους όμως έχουν ένα βασικό μειονέκτημα: δεν λαμβάνουν υπόψιν
τους RPGάδες. Για όλους εσάς, λοιπόν, που πάτε να υπηρετήσετε τη μαμά πατρίδα και ασχολείστε με την ευγενή τέχνη, σας δίνω την δικιά μου, βελτιωμένη εκδοχή, από ψαρούκλα για
ψαρούκλες.


Τα απαραίτητα:
  • Ζάρια: τα πλέον σημαντικά- τουλάχιστον ένα πλήρες σετ που να τα περιλαμβάνει όλα, από 1d4 μέχρι 1d20. Καλό είναι να πάρετε μερικά επιπλέον d10s, σε περίπτωση που παίξετε κάτι της White Wolf.
  • Βιβλία με κανόνες: για 2-3 συστήματα, τουλάχιστον στις 2 τελευταίες εκδόσεις τους. Ξέρω πως τα ξέρετε απ'έξω, αλλά θα γνωρίσετε και κόσμο εκεί μέσα που είναι αρχάριοι στο άθλημα. Επίσης τα περισσότερα με σκληρά εξώφυλλα είναι αλεξίσφαιρα.
  • Πολλά - ΠΟΛΛΑ character sheets. Επειδή τα νεύρα σας μπορεί να μην είναι στα καλύτερά τους λόγω της αλλαγής περιβάλλοντος, πολλοί PCs ίσως κινδυνεύσουν.
  • Πρόχειρα χαρτιά και μολύβια δεν χρειάζεται να κουβαλήσετε καθώς πουλάνε στα ΚΨΜ, όπως άλλωστε και GM-screens.
  • Τον ηλεκτρονικό υπολογιστή σας, με ιντερνετικό φλασάκι και εξελιγμένα ηχεία, καθώς η γερή υπολογιστική δύναμη και η πρόσβαση σε λεπτομέρειες που μπορεί να χρειάζεστε, πίνακες για criticals και μουσική για να βάζετε soundtrack στο παιχνίδι σας είναι που θα κάνει τη διαφορά ανάμεσα σε εσάς και τον ΕΠΟΠ - GM. Προσοχή, δεν εννοώ laptop, αυτά να τα αφήσετε για τους ερασιτέχνες: να πάρετε τον κανονικό σταθερό σας υπολογιστή. Μην ξεχάσετε το ποντίκι.
 Εξτρά ανέσεις,
για αφότου τελειώσετε την βασική εκπαίδευση και σας πάνε στη μονάδα οπού τα πράγματα θα είναι κάπως πιό χαλαρά: 
  • Το +1 mace σας, και βασικά οποιοδήποτε σπαθί και πανοπλία νιώθετε άνετα να φοράτε, καθώς και τα αντίστοιχα καθαριστικά. Οι νάνοι να πάρουν μαζί την στάνταρ βαριοπούλα τους, ενώ τα ελφάκια μπορούν να βρούν το τόξο τους στη φύση με το μοναδικό οδηγό "Druid - φτιάχτο μόνος σου!"
  • Aμόνι για να επιδιωρθώσετε άμεσα τον εξοπλισμό σας.
  • 20 dry meals, καθώς το φαγητό που θα βρείτε μέσα είναι αμφιβόλου ποιότητας.
  • Caltrops δεν χρειάζεται να πάρετε, θα σας δώσουν αυτοί.
  • Όσοι χαρακτήρες έχετε pets, όπως πανθήρια και λύκους οι ρεηντζεράδες, undead zombies οι νεκρομάντες και το tarrasque-άκι σας οι GMs, υπάρχουν ειδικά πλαστικά κλουβιά για την εύκολη μεταφορά τους ωστέ το κακόμοιρο το πλάσμα να μην υποφέρει μέχρι να φτάσετε από το σπίτι σας πίσω στο θάλαμο. Μετά μπορείτε να το αφήσετε να παίξει χαρούμενο εκεί μέσα για να ξεμουδιάσει. Μην ξεχάσετε να του κάνετε τα κατάλληλα εμβόλια.
  • Bag of Holding: από τα πλέον χρήσιμα αντικείμενα- πιάνει ελάχιστο χώρο και αν βάλεις μέσα το χέρι σου μέσα σε ένα γύρο μπορείς να βρεις οποιοδήποτε αντικείμενο εύκολα και χωρίς κόπο. Ιδανικό για τις πορείες καθώς δε ζυγίζει παρά ελάχιστα, όσα και αν χώσεις μέσα. Πάρτε το μαζί σας και γελάστε με την ψυχή σας με τους άλλους που παιδεύονται με το ασήκωτο 'λουκάνικο'.
  • Daern's Instant Toilet: θυμάστε εκείνο το παραδοσιακό γαμάτο loot του D&D, που έχεις ένα μίνι καστράκι που χωράει στην τσέπη σου και όταν το ενεργοποιήσεις βγαίνει ένα κανονικό μεγάλο κάστρο? Ε, λοιπόν, με αυτήν την ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ παραλλαγή λύνετε μιά για πάντα το πλέον μείζον πρόβλημα της στρατιωτικής σας ζωής: το άβολο χέσιμο στις τούρκικες τρύπες. Με το που λέτε την μαγική λέξη η μινιατούρα γίνεται κανονική χέστρα, που χάρη στο Sphere of Annihilation που περιέχει αποσυνθέτει τσίσα-κακά και ό,τι άλλο μπορεί να χρειαστεί να πετάξετε μέσα. ΠΡΟΣΟΧΗ: λόγω της Sphere που περιέχει, αν το Instant Toilet τοποθετηθεί μέσα στο Bag of Holding, θα σκίσει "το υφαντό της πραγματικότητας" (must η μετάφραση στα ελληνικά του PHB) και θα κάνει μαζικό μπουμ με κακάκια που θα πεταχτούν 10d10 feet μακριά προκαλώντας 1d20 damage σε όσους βρίσκονται εκεί κοντά. Και σοβαρά έχω τους κανόνες να με υποστηρίζουν εδώ, κύριοι.


Χρήσιμα Spellάκια του DnD για το στρατό:

Disguise/ Alter/ Polymorph Self: για να σας κάνουν από αξύριστο μπιχλιάρη να φαίνεστε φρέσκος και καθαρός σαν τον κώλο ενός ελφ, ότι πρέπει για γρήγορες επιθεωρήσεις.
Animate Object: για γόπινγκ, τσάπινγκ και κάθε τι που χρειάζεται χρειρωνακτική εργασία, χωρίς να χρειαστεί να λερώσετε τα χέρια σας και να ιδρώσετε.
Fireballz: ειδικό για όσους έχουν αναλάβει να καθαρίζουν την καλλιόπη- με ένα μπουμ τα κωλόχαρτα καίγονται, τα κακάκια εξαϋλώνωνται και ο χώρος απολυμαίνεται μέσα σε 6''. Μετά απλά
ψεκάστε αποσμητικό χώρου με άρωμα λεβάντα και είστε πρώτοι! Προσοχή μόνο μην λαμπαδιάσει το μεθάνιο από τις αναθυμιάσεις και σας πάρει όλους ο διάολος.
Invisibility: ένα παλιό ρητό λέει 'στο στρατό πρέπει να είσαι αόρατος', κι εσείς αυτό ακριβώς θα κάνετε. Όταν θα τους φωνάξουν όλους μέσα στο δωμάτιο να κάνουν τα τζάμια αόρατα, εσείς κάντε
τον εαυτό σας και γράψτε τους στο πουλάκι σας.
Simulacrum: για τους υψηλού λέβελ wizards που θέλουν τον προσωπικό τους αγγαρειομάχο. Το spellακι δημιουργεί για κάποιες ώρες ένα πραγματικό αντίγραφό σας (με ό,τι εξοπλισμό κουβαλάτε)
και αναλαμβάνει να κάνει τις αγγαρείες ενώ εσείς αράζετε με τη φραπεδάρα στο ΚΨΜ, πράγμα που μου θυμίζει-
Create Frappe: μια παραλλαγή του create water, για τους μερακλήδες. Έκαστος στο είδος του και ο Elminster στους φραπέδες.
Charm Person/ Suggestion: ίσως το χρησιμότερο από όλα, η δυνατότητα να κάνεις το άλλο φιλικά διακείμενο και να ελέγχεις το νου του. Μπαίνεις στο γραφείο του ανώτερου, και αυτός ρίχνει
saving throw, ή σου δίνει 7 μήνες τιμητική. Να χρησιμοποιείται με φειδώ, καθώς οι παλιές καραβάνες έχουν ανεβασμένο το willpower τους και δεν μασάνε.

 Και για τέλος άφησα το σπουδαιότερο: για όσους πραγματικά καυλώνουν με την προοπτική να πάνε στρατό, σας δίνω....
Prestige Class: Λουφαδόρος Έλληνας Φαντάρος

Prerequisites: να σου έρθει το χαρτί και να μην έχεις αναβολή
Attack bonus: +0 , μια που μόνο να επιτίθεται δε μαθαίνει.
Defense bonus: -2 penalty, καθώς βαριέται που ζεί
Hit Points: όπως του villager NPC

Special Abilities:
1) Immunity σε μπίχλες και δηλητήρια: ο Φαντάρος μπορεί να τρέφεται κανονικά με το συσσίτιο του στρατού χωρίς penalties.
2) Yota Dodging: εφοδιασμένος με την ικανότητα να βγαίνει όποιο Γιώτα θέλει, μέχρι Ι5, ο παίκτης μπορεί να λουφάρει όπως αυτοί που σταλήθεια δεν την παλεύουν.
3) Cable Inserting immunity, aka βυσματική ανοσία σε οτιδήποτε: ο χαρακτήρας γίνεται άτρωτος σε οποιαδήποτε επίθεση και δύναμη εξαπολυθεί εναντίον του, εκτός αν και ο επιτιθέμενος έχει κι
αυτός την ίδια ιδιότητα. Υπερβολικά συχνό.
4) Oldness, η 'παλαιότητα', προσθέτει xp και ανεβάζει λέβελ στον Φαντάρο.
5) Flurry of Blows Μονκς ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, καταλάβετέ το.
6) 9 Months to Salvation: Αφότου επιβιώσει για 9 μήνες, o Λουφαδόρος Έλληνας Φαντάρος αποσύρεται από το παιχνίδι κι έχει πλέον κερδίσει. Τώρα μπορεί να επιστρέψει σε λίγο σοβαρό
Roleplaying.



 ΚΑΛΗ ΘΗΤΕΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ ΜΟΥ!

(όπως πάντα, ευχαριστώ την μούσα μου, την υπέροχη κυρά μου, για την έμπνευση που μου προσέφερε άθελά της, σε φάση 'φλασιά-του-δρ.Χάους' )

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

Συμβουλές επιβίωσης για τους παίκτες

Ο χρυσός κανόνας: ΜΗΝ ΣΠΑΤΕ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΤΟΥ GM.


  • Να φέρνετε ΠΑΝΤΑ τα character sheet σας.
  • Δεν ψήνουμε κρέατα, δεν τρώμε, δεν κοιμόμαστε πάνω στο σέσσιον, εκτός αν ο GM δεν το κάνει πρώτος.
  • Μην διακόπτετε τον GM.
  • Μην κοροϊδεύετε τους NPCs.
  • Μάθετε τα γαμημένα ζάρια. Όταν σου λέω να ρίξεις 2d4 μη με κοιτάς σαν να είμαι εξωγήινος.
  • Οι spellcasters να ξέρουν τα spells τους. Αλλοιώς τα ερμηνεύουν οι GMs όπως γουστάρουν κι έχουν ΚΑΘΕ δικαίωμα να σας αδικήσουν.
  • Όταν μιλάει ο GM, προσέχουμε. Αν χαζεύεις ΔΕΝ έχει δεύτερη ευκαιρία, παίξε με τα δεδομένα που έχεις.
  • Το ξέρω πως είσαι ο γαμάω στη φυσική, την κοινή λογική και το καράτε. Αν όμως δεν φέρει ο χαρακτήρας σου τους κατάλληλους αριθμούς στα ζάρια, όσο γλαφυρά και να περιγράφεις, σταρχίδια μου, την πούτσισες. Μην ζητάτε αυτόματες επιτυχίες στα ζάρια των χαρακτήρων σας για λεπτομέρειες που τις ξέρετε σαν παίκτες, γιατί δεν καταφέρνετε τίποτα.
  • Οι δωροδοκίες με μπύρες, σοκολάτες κτλ είναι θεμιτότατες και αποδίδουν.
  • Ποτέ μην εμπιστεύεσαι κάποιον που παίζεις σπίτι του. ergo: αν είναι στου GM, το total party kill δεν αποκλείεται καθόλου.
  • Άν έχεις το uber-ξόρκι, όπλο, ability, ο μεγάλος κακός δεν θα μασάει μία από αυτό.
  • Αν δεις πως ο GM μέθυσε και δεν έχει κέφια, πες πως έχεις πονοκέφαλο και διαλύστε το σέσσιον.
  • Οι NPCs δεν το έχουν σε τίποτα να σε προδώσουν.
  • Αν ξέρεις πως ο GM είναι άθεος και φανατικός επιστήμονας μην σκάσεις μύτη με το σταυρουδάκι και το κλύσμα με ποδαράκια αράχνης που σου έδωσε ο ομοιοπαθητικός σου.
  • Το να βλέπεις αγώνα στη διάρκεια του σέσσιον είναι σαν να βλέπεις αγώνα κατά τη διάρκεια του σεξ: δεν θα ευχαριστηθείς ούτε το ένα ούτε το άλλο, και η άλλη πλευρά ΔΕΝ θα το εκτιμήσει.
  • Ακόμα και οι καλύτεροι φέρνουν καμιά φορά άσσους. It's not personal.
  • Αν είσαι κι εσύ GM θα έπρεπε να ξέρεις πως το να συγκρίνεσαι με τον GM σου ΔΕΝ είναι καλή ιδέα. Ό,τι δεν θέλεις να συμβεί στο χαρακτήρα σου μην το κάνεις στους NPCs.
  • Το metagaming είναι σίγουρη συνταγή για μπελάδες. ΣΕ ΣΕΝΑ ΜΙΛΑΩ ΑΛΕΚΟ.
  • Αν αντιληφθείς πως υπάρχει μια στάνταρ πλοκή, μην της πας κόντρα: θα αναγκάσεις τον GM να αυτοσχεδιάσει και αυτό ΠΟΤΕ δεν κατέληξε καλά.
  • ΜΗΝ υπαγορεύεις τους κανόνες στον GM, παρα μόνο αν οι αλλαγές που κάνει οφείλονται σε ημιμάθεια γαμάνε το χαρακτήρα σου πολύ χοντρά.
  • Αν δεις πως όλοι στην ομάδα έχουν ονόματα και ιστορία συμβατά με τον κόσμο και την πλοκή, μην γίνεις ο Bob ο Πάστορας, cyborg ninja, σε έναν μεσαιωνικό κόσμο.
  • Όταν ο GM βάλει τρομακτική μουσική, τρέχα σαν την πουτάνα.
  • Πάντα υπάρχει κάποιος NPC με καλύτερα όπλα και abilities από σένα.
  • (Για τους νάρκισσους: ) ΔΕΝ είσαι ο χαρακτήρας που νομίζεις πως είσαι. Είσαι ένας θλιβερός παίκτης, ένα ανούσιο έντομο, και σου αξίζει να πεθάνεις.
  • Character Death Happens. Deal with it.
  •  Μπορείς να τρέξεις μα δεν μπορείς να κρυφτείς Δεν μπορείς να τρέξεις: είσαι ο παραδειγματισμός.
  • Το να είσαι υπερβολικά γαμάτος σε  κάνει στόχο
  • Το να είσαι υπερβολικά άχρηστος σε κάνει εύκολο θύμα.
  • Το να είσαι στη μέση σε κάνει τον τύπο που πεθαίνει για να δείξει ο GM πως είναι αντικειμενικός.
  • Αν είσαι γυναίκα, κάτσε στον GM.
  • Αν είσαι άντρας, γνώρισε του καμιά εύκολη φίλη σου.
  • Αν είσαι η γκόμενα του GM φέρσου ανάλογα: αν είναι μαλθακός πάρε του πίπα πριν το session, αν είναι αντικειμενικός hardcore κάντηνα γρήγορα: τίποτα δεν τρομοκρατεί τους άλλους παίκτες όσο ένας GM που δε μασάει να σκοτώσει την κυρά του.
  • Αν είσαι ο GM: σκότωσέ τους όλους. Θα έχεις γαμάτες ιστορίες να λες.

πάρτε αυτά για ευχάριστη ανάμνηση

Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Συνήθεις ύποπτοι: GMs part 2

(συνεχίζουμε ακριβώς από το σημείο που αφήσαμε το part 1)


ΥΠΕΡΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΙΙ:
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ = ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ

 5) O PC : είναι περισσότερο player character στην ομάδα, παρά GM. Πρόκειται συνήθως για πρώην παίκτες που είχαν δεθεί με τον χαρακτήρα τους -ας τον φωνάζουμε Bob - αλλά το campaign
εκείνο για τον x,y,z λόγο σταμάτησε. Αντί να αποδεχθούν την απώλεια του Bob, είναι αποφασισμένοι να τον κρατήσουν στην playable ζωή με κάθε τρόπο. Έτσι, αρχίζουν να παίζουν με την
προϋπόθεση οι παίκτες τους να συνοδεύσουν αυτό το ανόσιο πλάσμα που κόλλησε στο χείλος μεταξύ της ζωής ενός NPC και του θανάτου ενός PC. Και αλλοίμονό τους αν αρνηθούν, γιατί τότε
οι δικοί τους χαρακτήρες δεν έχουν λόγο ύπαρξης για τον GM σε άρνηση. Ο Bob λόγω της νέας του κατάστασης έχει ενισχυθεί με abilities και εξοπλισμό κατά πολύ ανώτερού αυτού που είχε σαν
PC, που πρακτικά τον κάνουν αθάνατο και ανίκητο, τον ήρωα της υπόθεσης που σώζει πάντα την κατάσταση. Οι παίκτες κατα συνέπεια, υποβιβάζονται στο ρόλο του Ρόμπιν, κι ελάχιστα
συμβάλλουν στην όλη υπόθεση. Τρεις είναι οι πιθανές εξελίξεις: α) ο GM το ξεπερνάει και αφήνει το χαρακτήρα του να αναπαυθεί επιτέλους εν ειρήνη, ίσως μέσα από μια Ηρωϊκή Θυσία για να
σώσει την ομάδα, β) όλοι εγκαταλείπουν και το campaign τελειώνει και ξεχνιέται γ) δημιουργείται μια πολύ διασκεδαστική κατάσταση, καθώς οι παίκτες εκτροχιάζουν σε κάθε πιθανή ευκαιρία
την πλοκή προκειμένου να στήσουν μακιαβελλίκά σχέδια για την εξόντωση του Bob, ο οποίος όμως εξακολουθεί να είναι ανίκητος, και τα sessions μετατρέπονται σε περιπέτειες του τύπου :

-Τι θα κάνουμε απόψε Μπρέην?
-Ό,τι κάνουμε κάθε βράδυ Πίνκυ: θα προσπαθήσουμε να εξοντώσουμε τον Bob!


6) O Barney Stinson : ό,τι είναι ο Michael Bay σαν παίκτης είναι και ο Barney ως GM. Ο τύπος έχει κατανοήσει πως ο μόνος τρόπος για να περάσει σαφώς το μήνυμα που θέλει, είναι το μέσο
(δηλαδή ο ίδιος) για γίνει FRACKING KEWL!!!!!!!!! Από άποψη πλοκής, πρωτοτυπία μηδέν: ο Barney είναι η απόδειξη πως δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη, καθώς έχει ξεπατικώσει τις
καλύτερες ιδέες από εδώ κι από εκεί, και με αυτές δημιούργησε ένα κολάζ από αποσταγμένο awesomeness, τίγκα μέχρι το λαιμό στα κλισέ και τα στερεότυπα. Καθώς προσπαθεί να διασκεδάσει
τις εντυπώσεις, αρχίζει να τα αντιστρέφει τόσο συστηματικά που καταλήγουν ακόμα πιό προβλέψιμα. Παράδειγμα: για να μην του λένε πως όλοι του οι innkeepers είναι χοντροί και φαλακροί και
όλες οι πριγκήπισσες παρθένες καυλιάρες, αυτός κάνει τους innkeepers του καυτούς λατίνους εραστές και τις πριγκήπισσες πουτσόχοντρες και ξεδοντιάρες σπερματοζητιάνες. Συστηματικά.
Αλλά ό,τι χάνει σε πρωτοτυπία, το κερδίζει σε σκηνοθεσία. Ο Barney είναι ΣΙΓΟΥΡΟ πως θα έχει χιλιοπροβάρει όλες τις δραματικές στιγμές με μουσική, φώτα, εικόνες και γενικότερα θα παίζει
πολύ χόλυγουντ / άνιμε φάση. Οι κακοί του θα εμπνέουν φρίκη, το loot που δίνει θα είναι legen - DARY, και τα σέσσιονς σύντομα και τεταμένα. Αν όμως τον τσακώσουν απροετοίμαστο, δε
μασάει: απλά θα τραβήξει την προσοχή των παικτών σε κάτι τελείως άσχετο, πλην όμως γαμάτο και θα αναστενάξει ανακουφισμένος που κανείς δεν παρατήρησε ότι τους παίζει ένα δικό του
μείγμα από τον "Βράχο", τον "Άρχοντα" και το "Ninja Scroll".

7) Ο Uwe Boll : είναι ο σατανικός σκατιάχρηστος δίδυμος αδερφός του Barney Stinson. Ο τύπος αυτός ειλικρινά ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ να είναι awesome, αλλά απλά δεν το'χει, και τελικά είναι για
κλάμματα. Όπως ο ομώνυμος σκηνοθέτης (δώστε βάση στο λίνκ, εκεί που λέει πως μαζεύανε υπογραφές για να σταματήσει να φτιάχνει ταινίες), ο GM αυτός ειδικεύεται στο να παίρνει ιδέες από παιχνίδια που του άρεσαν και να τις υλοποιεί με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, σε φάση που να σε
κάνει να μισήσεις και το αρχικό έργο. Παίρνει το σενάριο όπως είναι, αλλά δεν βάζει καθόλου από το feeling, οι χαρακτήρες του εκτροχιάζονται, στην πλοκή εμφανίζονται πατάτες, ή πολύ απλά
κάνει αλλαγές δικές του που δεν ικανοποιούν. Θα έλεγες πως το κάνει με το ζόρι, και είναι δημόσιος υπάλληλος το μεσημέρι της Παρασκευής. Σήμα κατατεθέν του είναι η μαζική θύελλα των
κλισέ χωρίς καμία αλλαγή, και των υπερβολικά προβλέψιμων ανατροπών: στα παλιά Σκούμπι Ντου, ο κακός ήταν πάντα αυτός ο χαρακτήρας που εμφανίστηκε να πει ένα γειά στο 1ο πεντάλεπτο
του επεισοδείου και "θα τα είχε καταφέρει αν δεν ήταν αυτοί οι παλιοPCs". 9 φορές στις 10, ο ρυθμός της περιπέτειας θα πάει πιό αργά και από Αγγελόπουλο, και όλοι θα ασχολούνται με
irrelevant με τη πλοκή παπαριές περισσότερο και από τα φλάσμπακς του Lost.

ο αξιότιμος Herr Boll αυτοπροσώπως. πάρε μούτρα!

ΥΠΕΡΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΙΙΙ:
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ < ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ

8) O Πρόεδρος: "Στην Ελλάδα οι μισοί είναι Πρόεδροι". Σοβαρά. Ο GM αυτός έχει καταφέρει να στήσει ένα απίστευτα πολύπλοκο campaign, όπου όλοι οι παίκτες έχουν κονέ και διαφορετικούς
στόχους -ΔΕΝ είναι απαραίτητα πιστοί σύμμαχοι- και όλοι κάνουν σχέδια. Τώρα, για να πετύχει αυτό χρειάζεται μια μεγαλούτσικη ομάδα (>6-7 άτομα, κατα προτίμηση πάνω από 10) και
ΠΟΛΛΗ υπομονή στην αρχή. Φυσικά, τέτοια παιχνίδια απαιτούν πολιτικούς χειρισμούς και δεν πρόκειται να τα συναντήσετε μέσα στα dungeons, άλλα μόνο σε σαλόνια της υψηλής κοινωνίας
(πόσο μα πόσο συχνό στους παίκτες του VtM). Μετά τα πρώτα σέσσιον του campaign, κάποιος από τους παίκτες θα αναλάβει πρωτοβουλία να υπερασπιστεί τα συμφέροντά του από τους
συμπαίκτες του, δημιουργώντας μια αλυσιδωτή αντίδραση σχεδίων, αντισχεδίων, μηχανορραφιών και γενικά μπλέκουν τα μπούτια τους, με τον GM πλέον να αναλαμβάνει το ρόλο του Προέδρου
που συντονίζει τα μέλη του Δ.Σ. Έγραψα πάλι! Δεν χρειάζεται να προετοιμάσει ο ίδιος πλοκή οπότε έχει περισσότερο χρόνο να κάψει τον εγκέφαλό του προσπαθώντας να θυμάται
όλες τις λεπτομέρειες για τα πλάνα του καθενός.
 
9) Η Πέγκυ Καρρά: μη μου πείτε ότι μετά από ΤΟΣΕΣ επαναλήψεις του Κωνσταντίνου κι Ελένης δεν την έχετε μάθει. Ο χαρακτηρισμός δεν αναφέρεται απαραίτητα σε γυναίκες GMs, άλλα δεν
είναι λίγες αυτές που καταλήγουν σε αυτήν την κατηγορία, παρέα με τους άνδρες gayz με ποιητικές ψυχές. Μιλάμε για άτομα που ειλικρινά πιστεύουν πως είναι και γαμώ τους καλλιτέχνες
και βλέπουν το παιχνίδι σαν ευκαιρία να μας δείξουν την ομορφιά του εσωτερικού τους κόσμου- και μόνον αυτό. Φυσικά, μόνο οι ίδιοι βλέπουν τον εαυτό τους έτσι, και σαν κακοφωνίξ των RPG
θα σου πρήξουν το πουλάκι ανελέητα. Δείτε πως έχουν τα πράγματα: η Πέγκυ θα ετοιμάσει μόνο ένα ελάχιστο υποτυπώδες στόρυ, με 2-3 χαρακτήρες και αυτό είναι όλο. Για κάθε άλλο NPC, που
φυσικά δεν έχει θέση στο καλλιτέχνημά της, δεν έχει μπει καν στον κόπο να σκεφτεί όνομα και αυτοσχεδιάζει κάτι γελοίο εκείνη την ώρα. Το ίδιο ισχύει για κάθε στοιχείο που δεν την σκότισε
εγκαίρως, ακόμα και για ονόματα πόλεων. Αμα θες να αυτοσχεδιάζεις πρέπει να το έχεις, αλλοιώς καλύτερα μην κάνεις τίποτα. Το τραγικό με αυτά τα άτομα, είναι πως για να δείξουν πως δεν
είναι τελείως γαμησέ τα, παίρνουν τους κανόνες (που δεν καταλαβαίνουν πολύ καλά έτσι κι αλλοιώς) και τους ερμηνεύουν όπως νάναι, σαν ένας από μηχανής θεός με μαλάκυνση εγκεφάλου. Το
campaign τους είναι από την αρχή προμελετημένο για λίγα σέσσιονς (συνήθως κάτω από 3) στις διακοπές με την ηλίθια κολλητή τους και τους μπαμπουίνους γκόμενούς τους. Ναι, ακόμα και για
τους gayz άντρες ισχύει ακριβώς το ίδιο σχόλιο.



10) Ο "παλιος" -το παίζει ψαγμένος, μια που έπαιζε την 1η edition από οτιδήποτε στα νιάτα του, ενώ οι άλλοι ακόμα ήταν μια φαγούρα στο παντελόνι του πατέρα τους, και πιστεύει πως αυτό αρκεί.
Για να θυμηθεί τα περασμένα μεγαλεία που μετρούσε THAC0 σε ασπρόμαυρα πινακάκια θα ξεγελάσει μερικούς κακόμοιρους μπάσταρδους ότι έχει πείρα χρόνων για θα τους δείξει το "true
roleplaying", το οποίο συνοψίζεται σε 4 λέξεις: κακοφτιαγμένο κλισέ dungeon crawl. Επειδή είναι τεμπελόσκυλος τους παίζει το "The Keep on the Borderland" από τα νιάτα του, μη μπαίνοντας στον
κόπο να το προσαρμόσει στις "κατώτερες νέες edition" που του ζητούν οι παίκτες, και γίνεται αχταρμάς. Σύντομα τον εγκαταλείπουν μαζικά και κουνάει το κεφάλι σαν απογοητευμένος δάσκαλος
με την κατάντια της νεολαίας, ενώ μελαγχολεί κοιτάζοντας το κιτρινισμένο χαρτί του Gandathorn, Fighter/Mage/Druid, του αγαπημένου μοναδικού του χαρακτήρα που σκοτώθηκε άδοξα στο
1ο λέβελ απο γκόμπλιν κάπου στα 1980z.

11) Ο Τυχαίος: πρέπει να θανατώνωνται παραδειγματικά, αυτά τα ασυγχώρητα πλάσματα, που είναι ντροπή για τον κόσμο των RPG ότι εντάχθηκαν εξ'αρχής. Είναι άτομα τα οποία παίρνουν το
θέμα τόσο αψήφιστα και χαλαρά, που ένα βράδυ πάνω στο λιώσιμο, θα προτείνουν να "παιξουμε επιτόπου κάτι για το βράδυ να περάσει η ώρα". Κι αν τους υπενθυμίσεις πως χρειάζονται ζάρια
και κανόνες θα σου πουν "δεν πειράζει ρε, όπως να'ναι ας παίξουμε". ΟΧΙ ΚΥΡΙΕ. ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙΣ ΟΠΩΣ ΝΑΝΑΙ. Με βγάζει από τα ρούχα μου όταν ο κάθε ξέμπαρκος που αποφασίζει να παίξει
στο λεωφορείο του ΚΤΕΛ επειδή βαριέται, τολμάει να αυτοαποκαλείται GM. Όπως οι ομοιοπαθητικοί δεν είναι γιατροί άλλα σε αφήνουν να το νομίζεις για να σου πάρουν τα φράγκα, έτσι και ο
"τυχαίος" δεν είναι GM άλλα ελπίζει... βασικά ΤΙ ακριβώς ελπίζει να πετύχει, δεν μπορώ να το φανταστώ. Θέλω να πω, τα PnP ποτέ δεν ήταν κουλ, και ΣΙΓΟΥΡΑ με το να πεις στην άλλη ότι
είσαι 12ου λέβελ πάλαντιν, δεν βελτιώνονται οι πιθανότητές σου να σκοράρεις, φράγκα δεν αποδίδει, ούτε σε βοηθάει να κοινωνικοποιηθείς καλύτερα με τα ούγκανα που τρέχουν στα γήπεδα για
τον ΜΠΑΟΚ. Οι Τυχαίοι είναι βέβηλοι και δυσφημούν με την ημιμάθειά και τσαπατσουλιά τους την ευγενή τέχνη στο σύνολό της. Άμα πετύχετε κανέναν σνομπάρετέ τον επιδεικτικά.


Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010

Συνήθεις ύποπτοι: GMs part 1

Καταρχάς για να μην μπερδεύετε το πουλάκι σας με τη βούρτσα, θα το εξηγήσω μια και καλή:

GM= Game Master,

ένας γενικός ορισμός που υποδηλώνει το μαλάκα που διαχειρίζεται το παιχνίδι. Από εκεί και πέρα, η κάθε εταιρεία για να φαίνεται και γαμώ τις πρωτότυπες, χρησιμοποιεί δικές της λέξεις για το
ίδιο πράγμα, πχ DM (dungeon master) για D&D, Storyteller για VtM, Referee, Narrator και λοιπές παπαριές για άλλα παιχνίδια που δεν τα ξέρει ούτε ο θυρωρός της εταιρείας τους. Έτσι, για να
ξεκαθαρίσουν μια και καλή τα πράγματα. Οι πραγματικές διαφορές όμως μεταξύ των GMs είναι πολύ βαθύτερες, και περιστρέφονται γύρω από ένα βασικό άξονα.

Δόγμα: ΌΛΟΙ ΟΙ GMs ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΑΚΕΣ. Σοβαρά.




Το πως εκφράζει ο καθένας τη μαλακία του είναι η διαφοροποίηση ανάμεσά τους, με βάση την οποία τους ταξινομώ εδώ. Σε αντίθεση με τους παίκτες που τείνουν να ανήκουν σε μία μόνο
κατηγορία κάθε φορά, οι GMs πολλές φορές δείχνουν στοιχεία από κάμποσες, με ένα ή δύο βασικά στάνταρ στοιχεία. Φίλοι παίκτες, για να είστε υποψιασμένοι και να μη σας πιάνουν στα πράσα,
know your enemy. Σαν κυριότερο κριτήριο έχω το βαθμό αυτοσχεδιασμού που επιδεικνύει ο καθένας.

ΥΠΕΡΚΑΤΗΓΟΡΙΑ 1η:
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ > ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ

1) Ο πρωτάρης: όταν τα mainstream πρωτοετά παίζουν "μια νύχτα στο παλέρμο", "τα γιατί και τα διότι" και άλλα καθυστερημένα παιχνίδια για να γνωριστούν καλύτερα, κάποιοι
πιό καμμένοιψαγμένοι, αποφασίζουν να στρώσουν campaign. Αμέσως ανακύπτει το πρόβλημα ότι κανένας δεν θέλει να κάνει GM γιατί φοβάται (όχι αδικαιολόγητα) να διαβάσει και να μάθει
τους κανόνες. Έτσι, συνήθως ο λιγότερο αντιαγωνιστικός τρώει το χώσιμο, και αναλαμβάνει να τους παίξει. Όντας κάργα ψαρωμένος, θα διαβάσει καλά έτοιμες περιπέτειες και θα τις παίζει χύμα
τη μία μετά την άλλη χωρίς να σκοτίζεται για λογική συνοχή. Σοβαρά, πόσοι από τους νεότερους έχουν "ξεπαρθενιαστεί" με το Sunless Citadel? Ο τύπος θα εμπεδώσει το γράμμα της περιπέτειας
αλλά όχι το πνεύμα. ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΔΥΝΑΤΑ το text που απευθύνεται στους παίκτες κάνοντας επιτόπια μετάφραση που θα βγάζει λιγότερο νόημα κι από του google translate, και γενικά αν έχεις
ξαναπαίξει με οποιονδήποτε άλλον, το lameness του βγάζει μάτι, όμως ο πρωτάρης είναι καλό παιδί και με προοπτικές. Βέβαια, όπως γίνεται συνήθως στις παρέες του 1ου έτους, οι τύποι γρήγορα
ανακαλύπτουν πως δεν πηγαίνουν μία ο ένας το άλλον, το campaign καταρρέει, παίρνουν ο καθένας το δρόμο του, και ο προνυμφικός GM είναι έτοιμος πλέον να εξελιχθεί.

2) Ο Rainman-wannabe: είναι το είδος του ανθρώπου που θα τον τσακώσουν να στην παίζει διαβάζοντας οικονομικές εφημερίδες. Ο τύπος αυτός έχει ένα πάθος, μια επιθυμία, ένα ζήλο: γουστάρει το σύστημα. Και όσο πιο πολύπλοκο το σύστημα, τόσο περισσότερο γουστάρει, επειδή πιστεύει πως πολύπλοκο = ρεαλιστικό. Έχει μια ιδιαίτερη προτίμηση στα GURPS και το Rolemaster (aka Rulemonster) και το επιβάλλει στους παίκτες του, οι οποίοι τρομοκρατούνται στην προοπτική να κάνουν level up, γιατι περιλαμβάνει δουλεία 4 ωρών στο 15-φυλλο character sheet τους. Δεν τον
ενδιαφέρει να σας πει μια καλή ιστορία, αλλά να τον βάζετε να ρίχνει συνεχώς ζάρια και να ψάχνει σε πινακάκια τα αποτελέσματα. Φανταστείτε σκηνή :

-παίκτης: Tου σπάω το κεφάλι με το morningstar! (=κεφαλοθραύστης sic)
-GM: Έξοχα! Επιτίθεσαι με συντριπτικό όπλο, απόσταση 1 μέτρο, ενάντια σε κάποιον που φοράει μεσαία πανοπλία, σημαδεύοντας κεφάλι, η ώρα είναι μεσημέρι, έχει ομίχλη, τον υψόμετρο είναι
200 μέτρα.... μισό λεπτό! (ο GM γυρνάει την πλάτη στους παίκτες και αφοσιώνεται να ψάχνει τους κατάλληλους πίνακες στα κιτάπια του, Shooka-shooka-shooka-shooka ήχος από ζάρια επί
ζαριών.... και περίπου 10 λεπτά αργότερα:) Δεν τον πέτυχες.
Και το υπόλοιπο σέσσιον συνεχίζεται κάπως έτσι.

Υποκατηγορία 2 i) : Ο Στρατηγός Κάστερ: θέλει να γίνει Ναπολέοντας στη θέση του Ναπολέοντα, αλλά δεν του φτάνουν τα φράγκα και ο χώρος για να παίξει με μακέτα πεδίο μάχης και
μινιατούρες. Οπότε, βγάζει το άχτι του στο παιχνίδι. Η τάση που έχει να βγάζει μαζικές μάχες ή ναυμαχίες είναι απαράμιλλη. Ενώ δεν είναι πορωμένος με πολύπλοκους κανόνες, τους χρειάζεται
όμως για να εξομοιώσει τη μάχη. Οι 1ου λέβελ παίκτες του καταλήγουν απρόσωποι commanders σε μονάδες και το παιχνίδι δεν μπορεί πλέον να θεωρηθεί RPG, αλλά strategy. το παρατσούκλι
που του διάλεξα, αντικατροπτρίζει συνήθως την κατάληξη στις μάχες του.

3) Ο World of Lineage - είσαι ο 1ου λέβελ πέμφιγγας που είναι ο γαμάω και θα σώσει τον κόσμο! ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΛΑΚΕΣ! Η ζημιά που έχουν κάνει τα MMOs στον κόσμο του PnP δεν έχει
προηγούμενο. Οι GMs, έχοντας αποτεφρωθεί ως το κόκκαλο με το να κάνουν τα raids των παιχνιδιών 9000 φορές μπας και βρούνε το MαλακαςValakas, αποφασίζουν να το πάνε ένα βήμα παραπέρα
και να το εξωμοιώσουν στα ζάρια. Φυσικά η δουλεία είναι μηδαμινή επειδή ξέρουν ήδη όλο το setting και τους NPCs του απ'έξω. Εδώ προκύπτουν 2 προβλήματα. α) Ο υπολογιστής έχει κάρτα
γραφικών, εσύ όχι. Όταν λες στους παίκτες ότι βλέπουν ένα Balor ΠΡΕΠΕΙ να το περιγραψεις την πρώτη φορά τουλάχιστον, χωρίς να πεις το ονομά του. Αλλοιώς είναι απλά lame. Μπορεί κάποιος δύσμοιρος να μην έχει παίξει το game, και το να του πετάξεις ένα τυχαίο όνομα που θα μπορούσε να αναφέρεται και σε τσοπανόσκυλο δεν του λέει απολύτως τίποτα. β) Ξεκόλλα από το να δίνεις το uber-loot. Φανταστείτε το ως εξής: αν όλες οι γυναίκες ήταν μουνάρες, δεν θα είχε νόημα να μεθύσεις. Τι προτιμάς, σε έναν κόσμο χωρίς μαγικά αντικέιμενα να έχεις το μοναδικό +1 mace, ή να πουλάνε μαζικά στα περίπτερα το Mercurial Vorpal Devastation Holy Giga Slaying Ubersword of Norris? Χέστε μας, κομπλεξικά που δεν σας έπεσαν οι μπότες που θέλατε μετά το 400ο raid στην Onyxia, και αναπληρώνετε έτσι. Παίξτε χωρίς καθρεφτάκια που θαμπώνουν τους παίκτες και αναιρούν όλο το νόημα. Τα στατιστικά και τα γαμάτα αντικείμενα δεν ειναι αυτό που κάνει τους χαρακτήρες καλοφτιαγμένους και τους παίκτες να ενδιαφέρονται, και ΣΙΓΟΥΡΑ δεν υποκαθιστούν έναν καλό GM. Ακούς Πανάγο?


4) Ο ΟΣΕ- κοινώς ο GM σιδηρόδρομος. Ξεχάστε κάθε ευελιξία. Ο σιδηρόδρομος είναι αποφασισμένος να σας βάλει να παίξετε την ιστορία που έχει στο μυαλό του ΑΚΡΙΒΩΣ με τον τρόπο που θέλει αυτός. Κάθε παρέκλισση είναι αντικανονική και τιμωρείται. Αν επιχειρήσεις να κάνεις οτιδήποτε πέρα από τα καθιερωμένα στην καλύτερη θα ακούσεις "Das ist Verboten!", στη χειρότερη
απλά θα σου σπάσει τις μπάλες 10 ώρες να παιδεύεσαι και θα διασκεδάζει με την ψυχή του κόβοντας σου σιγά-σιγά τις γέφυρες. Είναι σαν να παίζεις σουντόκου, όπου η λύση είναι μόνο μία και
πολλές φορές λάθος: ω,ναι ο ΟΣΕ νομίζει ότι είναι πολύ έξυπνος, άλλα δεν τα έχει σκεφτεί όλα και συχνά κάνει λογικά άλματα δημιουργώντας άλυτους γρίφους. Αποτέλεσμα: το παιχνίδι
βαλτώνει και ο GM κοιτάει ανέκφραστος χωρίς να βοηθάει καθόλου τους 4 μαλάκες που έχει απέναντι του,να αναρωτιούνται τι στον πούτσο να κάνουν για να προχωρήσουν, κολλημένοι εδώ και
10 session σε ένα δωμάτιο. Τελικά μπορεί το campaign να σταματήσει, αλλά θα έχει σχηματιστεί πολύ γερή παρέα για ξύδια.

(to be continued)

Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

Συνήθεις ύποπτοι : παίκτες

Οι RPGάδες που ασχολούνται με το παλιό, καλό Pen and Paper, είναι μια σύνθετη, πολυπολιτισμική ράτσα, μέσα στην οποία ο έμπειρος παρατηρητής διαπιστώνει ορισμένα μοτίβα. Αν λάβεις
υπόψιν και τις ιδιαιτερότητες και μοναδικότητα του κάθε μαλάκα παίκτη, μπορείς άνετα να κατατάξεις τον καθένα σε κάποια κατηγορία. Πολύ σπάνια μόνο οι κατηγορίες αυτές
αλληλεπικαλύπτονται, όμως δεν είναι άγνωστο φαινόμενο οι παίκτες καμιά φορά να μεταπηδήσουν από τη μια στην άλλη ανάλογα με τη φάση της μίζερης ζωής τους.  Όπως και να έχει, όλοι
ανεξαιρέτως οι παίκτες (και οι GMs που ενίοτε κάνουν παίκτες σε campaigns άλλων) εντάσσονται σε μία. Για να ξέρετε, λοιπόν, τι σας γίνεται και ποιοί είναι στην πραγματικότητα οι τύποι που
έχετε γύρω σας στο τραπέζι, συμβουλευτείτε τον παρακάτω οδηγό επιβίωσης:

1) Ο Roleplayer: είναι ο ήσυχος, πράος τυπάκος που βλέπει το παιχνίδι σαν adventure game εποχής, αλλά με μάχες, τις οποίες αποφεύγει. Ψάχνει σε ψυχαναγκαστικό βαθμό στοιχεία και
αντικείμενα, τα συνδυάζει μεταξύ τους για να δει τι θα βγεί, και γενικά κουβαλάει ό,τι σαβούρα βρεί μπροστά του. Μπορεις να του κάνεις πλάκα με το να βγάζεις συνεχώς πράγματα που
φαίνονται σημαντικά και να διασκεδάσεις με την φρίκη στο πρόσωπό του όταν διαπιστώσει πως δεν μπορεί να τα κουβαλήσει επειδή ο χαρακτήρας του έχει τη φυσική κατάσταση τροφίμου στα
ΚΑΠΗ (κόβει από τα σωματικά  στατιστικά του προκειμένου να ανεβάσει τα πνευματικά). Μιλάει με ΟΛΟΥΣ τους NPCs. Είναι ο τύπος που θα προσπαθήσει να μιλήσει με το λυσσασμένο Brutal
Berserker Beholder που πετάει καταπάνω του, και θα το ρωτήσει αν έχει quests για αυτόν. Τέτοιοι παίκτες γουστάρουν να ανεβάζουν skillz που κανένας άλλος δεν θα πάρει, όπως Performance και
Knowledge (History). Νομίζει πως είναι ο Gabriel Knight αλλά οι άλλοι τον βλέπουν σαν Guybrush Threepwood. Ωστόσο προσέχει και μελετάει τον κόσμο στον οποίο παίζει και πολλοί μαθλακοί
GMs κολακεύονται και του χαρίζονται, οπότε συνήθως επιβιώνει. Είναι η μία από τις τρεις κατηγορίες στις οποίες εντάσσονται κατά 99% οι γκόμενες όταν παίζουν.



2) Ο Rollplayer: αν ο Roleplayer βλέπει το παιχνίδι σαν adventure, ο  Rollplayer το βλέπει σαν strategy. Θα κάνει το ελάχιστο απαραίτητο RP και θα ψάξει εκτενέστατα τους κανόνες ΚΑΙ τον κόσμο
για να boostαριστεί στο μάξιμουμ. Προσοχή όμως: μιλάμε για ένα εγωιστικό, ψυχρά υπολογιστικό πλάσμα. Ό,τι κάνει γίνεται με γνώμωνα να αποκτήσει MOAR POWAH! Δεν πρόκεται να πιάσει
κουβεντούλα με τους NPCs για τον καιρό ή για το τι μουσική γουστάρουν, και αυτό ανακλάται στα πραγματιστικά skills του: Heal, Traps, Diplomacy για ευκολία και Sence Motive, Spot για να μην
του τη φέρουν- μια που είναι παρανοϊκά καχύποπτος προς όλους όσους επιβουλεύονται τη ΔΥΝΑΜΗ του (δηλαδή όλους). Οι Rollplayers έχουν την τάση να συνδυάζουν πολλά άσχετα μεταξύ
τους χρήσιμα abilities και ξόρκια, φτιάχνοντας ένα χαρακτήρα mish-mash που στο σύνολό του είναι μακράν ισχυρότερος από το άθροισμα των ιδιοτήτων του.  Το πιο επικίνδυνο όμως στοιχείο
τους είναι άλλο: δεν διαβάζουν απλώς ΟΛΑ τα βιβλία με τις νέες κλάσσεις και δυνάμεις, αλλά προσπαθούν ΚΑΙ μέσα στον κόσμο του παιχνιδιού να δικτυωθούν, γινόμενοι κολλητάρια με τους
ισχυρότερους NPCs κι έχοντας μονίμως πλάτες και κονέ. Νομίζει πως είναι ένα μείγμα από McGuyver - Benjamin Linus- Elminster , μα οι άλλοι τον βλέπουν σαν τον Χλαπάτσα
του GM. Ο Rollplayer είναι ο τελευταίος που πεθαίνει, και αυτό μόνο αν τον τσακώσεις να παίζει μεθυσμένος και παραλείψει κάποια λεπτομέρεια.


3) Το Κρέας: ο σιωπηλός κουλ τύπος, εξαιρετικά αποτελεσματικός στον τομέα του, που είναι αφενός μέν το να είναι η κρεάτινη ασπίδα για το πάρτυ, και αφετέρου δε η μηχανή του κιμά. Όταν
τον ρωτάς την ιστορία του χαρακτήρα του, σου λέει "Είμαι γομάρι. ...Αυτό." Για να λέμε την αλήθεια δεν χρειάζεται ο ίδιος περισσότερα και ούτε θα έπρεπε να τον ζορίσουν. Βρίσκεται στην όλη
φάση για ένα και μοναδικό λόγο: να ρίχνει ζάρια ώστε να αυξάνει κατακόρυφα το fatality rate των NPCs. Με την ευκαιρία, αν δεν υπάρχει για κάποιον μυστηριώδη λόγο φαϊτεράς στο
party, ο GM θα τον εμφανίσει ως NPC -σίγουρα πράματα, το ίδιο ακριβώς γίνεται και με τους healers. Δεν εννοώ απλώς ένα μπρουτάλι με σπαθάκλα, αλλα συγκεκριμένα ένα μπρουτάλι με
σπαθάκλα που ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ ΣΧΕΔΟΝ ΠΟΤΕ. Απλά είναι κουλ. Και το κάνει καλύτερα από τον καθένα, εμπνέοντας το ειλικρινές αυτό δεος που σου εμπνέει κάποιος ο οποίος μπορεί άνετα να
σου κόψει τον κώλο. Ο λόγος είναι πως ΟΛΑ μα ΟΛΑ τα skills του, στοχεύουν στη μάχη, και ειδικά στη μάχη σώμα με σώμα, με τα υπερμούσκουλα και την κουμουτσοπανοπλία του. Αν
προσπαθήσει όμως να διαπραγματευτεί με οποιονδήποτε NPC θα τα κάνει σκατά. Η αχίλλειος πτέρνα του είναι το γαμάτο loot: αν του δώσεις ένα uber-όπλο με σκοτεινό όνομα και badass
ιστορία, θα τον δεις να χύνει μαζικά δάκρυα πόρωσης τυφλωμένος από το awesomeness. Αν στα καπάκια πετάξεις αυτό το όπλο μέσα σε ένα λάκκο με λάβα, θα πηδήξει χωρίς δεύτερη σκέψη
ξωπίσω του. Βλέπει τον εαυτό του σαν Terminator, και βασικά έτσι τον βλέπουν και όλοι οι υπόλοιποι.



4) Ο Michael Bay: αυτός ο τύπος τα έχει παίξει! Έχει ένα και μοναδικό χαρακτηριστικό: είναι θεαματικός μέχρι βλακείας Ο ΠΙΟ AWESOME ΤΥΠΟΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!! Σε κάθε σκηνή
που εμφανίζεται θα κάνει (με επιτυχία) τα αδύνατα δυνατά για να είναι το κέντρο της προσοχής, και κάθε μια από αυτές τις σκηνές είναι ιστορία που θα γραφτεί στο ίντερνετ και σε αγνώστους που
θα έχουν την ατυχία να κάθονται δίπλα σου στο μπαρ και θα αναρωτιούνται για τι στον πούτσο πράγμα μιλάς. Με άλλα λόγια, ο τύπος είναι το υλικό από το οποίο φτιάχνονται οι θρύλοι.
Φωνακλάς, ενθουσιώδης, δεν μασάει από τσαμπουκάδες των NPCs και δεν απελπίζεται ποτέ. Αυτό ακριβώς είναι και το πρόβλημά του: δεν έχει ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ συναίσθηση του κινδύνου,
μπροστά στην προοπτική να κάνει κάτι γαμάτο, παρασέρνοντας στην πορεία την ομάδα στο χαμό ειδικά αν υπάρχει ενδεχόμενο Kewl L00T, οπότε την πατάει
ταχύτερα ακόμα και από το Κρεας. Γενικά από το πολύ χόλυγουντ και άνιμε του την έχει βαρέσει και θεωρεί πως ο ήρωας δεν πεθαίνει, οπότε τα παίζει αψήφιστα όλα κορώνα- γράμματα. Στα
skills του είναι πρωτεϊκός: οτιδήποτε και να πάρει, θα το χρησιμοποιήσει με τον πιο ποζερίστικο τρόπο που υπάρχει- κανένας άλλος δεν θα μπει στο μπελά να σου περιγράψει με
τόσο πάθος πόσο γαμάτα φλουδίζει τις πατάτες για τη ζαριά που θα ρίξει στο Cooking: patato salad. Νομίζει πως είναι ο Monkey D. Luffy, άλλα οι άλλοι τον βλέπουν σαν Earl Hickey.



5) Ο Νάρκισσος: ο καλύτερος φίλων των σαδιστών GMs. Σε αντίθεση με τον Michael Bay που τα κάνει όλα για να τον βλέπουν, αυτός λειτουργεί με γνώμωνα να αρέσει ο ίδιος στον εαυτό του
αδιαφορώντας στο φουλ για τους άλλους. Έτσι, δεν τον νοιάζει αν έχει μπερδέψει τα κονσεπτ δημιουργώντας κάτι τελείως άσχετο με την αισθητική του campaign, όπως πχ ρομποτικό σαολίν
μόνκ σε τολκιενική Μέση Γη, γαμώντας το feeling για όλους. Στη συντριπτική πλειοψηφία φτιάχνει Dexterity-based χαρακτήρες (κατά προτίμηση elves) για να νιώθει ευκίνητος και στυλάτος σε
αντίθεση με τον χοντροπατάτα real- life εαυτό του. Λίγες στιγμές δίνουν τόση ικανοποίηση όση το να του ταπεινώνεις τον αυτάρεσκο χαρακτήρα μπροστά σε όλους. Συναντάται σε 3 υποκατηγορίες:
 5-i) Δε-μαν-γουίθ-νόου-νέημ, φάση Clint Eastwood. Παίζει generic-proto-ninja-assassins ντυμένους στα μαύρα και σχεδόν πάντα είναι evil, ή έστω μηδενιστής που δεν έχει να χάσει τίποτα. Όντως δεν έχει. Νομίζει πως ο χαρακτήρας του είναι η μοναδική ανώνυμη χιονονιφάδα, αλλά όταν του τον σκοτώσετε, στο θάνατο έχει όνομα: His name is Robert Paulsοn!
 5-ii) Η μαϊμού: με τη σειρά του χωρίζεται σε 2 υπόυποκατηγοριες: α) ο MMOας που θέλει να κάνει τον χαρακτήρα του από το WoW, L2 ή ότι σκατά παίζει, και ψάχνει μάταια να βρεί τα items του στον κόσμο σας, και β) το ξεπατίκωμα από anime, σειρά, ταινία ή ό,τι νάναι, κατά 90% κλωνους των Sasuke, Arucardo (sic) και άλλων αμφιβόλου σεξουαλικού προσανατολισμού bishonen gaylords. Ξέρετε φυσικά πως αντιμετωπίζουν όλοι τις αντιγραφές, έτσι? Ούτε καν saving throw μην του επιτρέψετε.
 5-iii) Η emo χοντροφακλάνα: είναι η 2η κατηγορία στην οποία εντάσσονται συνήθως οι γκόμενες. ΠΑΝΤΑ μα ΠΑΝΤΑ.... ....μα ΠΑΝΤΑ (infinity) θα είναι elf spellcaster με charisma 18+ ευγενικής
καταγωγής, ή αν παίζει vampire (έχουν πολύ μεγάλη κλίση στο τελευταίο), τότε Toreador ή Lasombra. Χωρίς εξαιρέσεις. Για άλλη μια φορά έχει (δικαιολογημένα) κόμπλεξ με το πάχος της και
την αντιθηλυκότητά της. Φυσικά όλοι βλέπουν τι μπετονιέρα είναι, οπότε δεν ξεγελάει κανέναν, ούτε καν τον εαυτό της.



6) Το Troll: είναι η πλέον ύπουλη κατηγορία, που έχει μοναδικό σκοπό της ύπαρξής της να σπάσει μπάλες προκειμένου να διασκεδάσει. Προσοχή: έχουν το ability να παριστάνουν οποιαδήποτε από
τις προηγούμενες κατηγορίες προκειμένου να πετύχουν το στόχο τους- και το κάνουν ΚΑΛΑ. Μπορεί να περάσει ακόμα και μισό session μέχρι να τους καταλάβετε, και πλέον θα είναι πολύ αργά.
Τα έξυπνα trolls παίζουν διακριτικά και χειραγωγούν με ήπιους χειρισμούς τους άλλους να τα κάνουν σκατά. Αν το troll είναι ηλίθιο, θα είναι φανερό και θα κάνει επίτηδες σπασαρχίδη απροκάλυπτα
εχθρικό προς τους υπόλοιπους χαρακτήρα: πάλαντιν σε evil party, θνητό κυνηγό μεταφυσικών σε οτιδήποτε έχει κυκλοφορήσει η White Wolf, τον Drizzt, κτλ. Αν για οποιονδήποτε λόγο
παρατηρήσετε να υπάρχει κάποιος τέτοιος στην ομάδα σας (και δεν είστε εσείς αυτός) απλά πείτε του ξεκάθαρα να κόψει τις μαλακίες και αν δεν το κάνει (που δεν θα το
κάνει) χρησιμοποιήστε τον για παραδειγματισμό. Εκτός βέβαια αν δεν θέλετε συνειδητά να πέσει ξύλο για πλάκα, οπότε μην ξεχάσετε τα ποπ πορν (sic)



7) Ο Villager NPC: είναι ο πλέον φιλησυχος της υπόθεσης, άσχετος με το παιχνίδι, γκόμενα του GM που δε νιώθει αλλά θέλει να βρίσκεται εκεί, ή κάποιος που τον έχουν δουλέψει επειδή δεν
έχουν χώρο για τα sessions και παίζουν σπίτι του. Το άτομο αυτό δε θα σας δημιουργήσει προβλήματα γιατί απλά δεν νοιάζεται αρκετά, και συνήθως ασχολείται με κάτι άσχετο ενώ οι άλλοι
παίζουν. Μόνος μπελάς είναι να του φτιάξουν χαρακτήρα ή όταν έρχεται η σειρά του στη μάχη- οπότε 9 στις 10 γίνεται κανονικός NPC, ή περιορίζεται στο "βαράω... ξέρω-γώ? όποιον νάναι. τι
ρίχνω? οκ, βάρεσα. " με φωνή ρομπότ. Αγνοήστε τον.