Σε πρώτη φάση, με αυτόν τον τρόπο βλέπεις τις μικρές παράλληλες ιστορίες που εκτιλίσσονται γύρω σου, οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με τη βασική πλοκή αλλά γεμίζουν τον κόσμο με χαρακτήρες δυναμικούς σε βάθος χρόνου- που παίρνουν αποφάσεις, προσαρμόζονται κι εντέλει είναι ζωντανοί.
Το πιο δυνατά παραδείγματα εδώ είναι όλα από τους κοιτώνες των κοριτσιών: το θετικό τεστ εγκυμοσύνης της Dana και το πως συνεχίζεται η φάση της στα μετά επεισόδια, το teenager drama με το sexting, η υπόθεση με το βίντεο της Kate κτλ κτλ. Όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τη βασική σου αποστολή, αλλά σε κάνουν να νιώθεις την ανάγκη να επέμβεις, ακόμα κι απρόσκλητος, στις ζωές των άλλων και να επηρεάσεις την εξέλιξη των πραγμάτων.
Το οποίο οδηγεί τον παίκτη στο ηθικό ερώτημα: οι καλές προθέσεις είναι επαρκής λόγος για να καταχραστείς τις δυνάμεις σου και να χειραγωγήσεις τους άλλους ή απλά είναι δικαιολογία για να το παίζεις θεός? Υπόψιν, οι δυνάμεις δεν λειτουργούν με συνέπεια κι έχουν την τάση να "βραχυκυκλώνουν" στις πιο ακατάλληλες στιγμές, οπότε το να κάνεις τα πράγματα χειρότερα είναι ρεαλιστικότατη προοπτική.
Βάζουμε έναν αστερίσκο εδώ, το ερώτημα επανέρχεται στο τέλος.
Το άλλο δίλημμα που τίθεται ανα πάσα στιγμή στον παίκτη είναι το πώς θα αντιμετωπίσει και θα κρίνει τους χαρακτήρες γύρω του. Θα ακολουθήσει τη συλλογιστική πως όλοι σχεδόν οι άνθρωποι είναι από τη φύση τους καλοί- παρόλο που τα προβλήματα τους μπορεί να τους σπρώξουν να κάνουν άσχημα πράγματα- ή θα κολλήσει στα ελαττώματά τους σαν κάτι το αξεπέραστο και ασυγχώρητο?
Το μοτίβο που προκύπτει κατά την αφήγηση είναι πως οι ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις είναι οδυνηρές και μπελαλίδικες όταν δεν υπάρχει θέληση για επικοινωνία, όταν καμία πλευρά δεν βάζει νερό στο κρασί της, ασχέτως εαν έχει δίκιο ή όχι. Και είναι καθαρά στο δικό σου χέρι, σαν παίκτης, να επιλέξεις εάν θέλεις να φέρεις τους χαρακτήρες κοντά και κατά πόσο θέλεις εσύ να έρθεις κοντά τους.
Το παιχνίδι στην ολότητά του διέπεται από συμβολισμό σε τόσα πολλά σημεία ώστε προκύπτει μια σχεδόν παράλληλη -φιλοσοφική/ψυχολογική- αφήγηση. Πολλοί χαρακτήρες και καταστάσεις συνδέονται με ζώα που αντικατοπτρίζουν πράγματα για αυτούς: ζαρκάδι, πεταλούδα, σκίουρος, κουνέλι, σκύλος, φάλαινα. Τα γκραφίτι στους τοίχους έχουν το νόημά τους στα μέρη που τα συναντάς. Και τέλος, η έννοια του στροβίλου ως σύμβολο της δραματικής, επώδυνης αλλαγής.
Και αυτό γιατι η Αλλαγή, η Μετάβαση, η Μετουσίωση είναι κεντρικότατες, πυρηνικές έννοιες στο Life Is Strange. Είναι όλο το ζουμί της πλοκής. Από το πρώτο λεπτό ακόμα φαίνεται πως ο βασικός φιλοσοφικός πυλώνας της ιστορίας είναι η προσπάθεια η Αλλαγή να γίνει ελεγχόμενα, προς κάποιο επιθυμητό αποτέλεσμα, παρά τις αντίξοες συνθήκες.
Είναι εκείνη η στιγμή που συνειδητοποιείς πως το "όραμα" στο intro του παιχνιδιού, που από τον μανιασμένο κυκλώνα ξυπνάς μέσα στην τάξη, δεν είναι καθόλου όραμα, αλλά το πρώτο (?) ταξίδι στο χρόνο της ηρωίδας. Η προσπάθεια να ελέγξει την Αλλαγή, θέτει σε κίνηση όλη την πλοκή.
Και φυσικά, ο κεντρικός άξονας της υπόθεσης: το αληθινό και άνευ συμβιβασμών δέσιμο δύο ανθρώπων. Την λογοτεχνικού βαθμού "αγάπη", και την πεποίθηση πως είναι ο ένας για τον άλλο, με την έννοια όχι απαραίτητα μόνο ερωτική αλλά μέχρι το βαθμό του αληθινού "nakama" (δεν ξέρω αν υπάρχει μετάφραση που να μπορεί να αποδώσει ακριβώς αυτό που εννοεί η λέξη). Όλο το συναισθηματικό impact του παιχνιδιού προκύπτει από το δέσιμο αυτό.
Κι εδώ είναι η μικρή μου αντίρρηση στο παιχνίδι. Το ending. Στο τέλος σε αφήνει με δυο επιλογές που ουσιαστικά αναιρούν όλα όσα έχεις κάνει προηγουμένως. Αλλά για να ακριβολογούμε... (από εδώ και κάτω SPOILERS)
.
.
.
.
.
.
.
.
... μόνο το ένα από τα δύο πιθανά endings τα αναιρεί όλα. Καλείσαι να διαλέξεις εάν θα σώσεις την πόλη θυσιάζοντας την Chloe ή εάν θα αφήσεις την πόλη να αφανιστεί προκειμένου να την σώσεις. Εδώ επανέρχεται το ερώτημα που είχαμε βάλει πιο πάνω αστερίσκο: θα κρατήσεις την Chloe ζωντανή παρά του ότι είναι "η ώρα της", προκαλώντας μαζική καταστροφή? Ή θα φερθείς "υπεύθυνα" και θα την χάσεις?
Προσωπικά ακολούθησα YOLO, να πάνε όλοι στο διάολο και fuck destiny, δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσω την Chloe να χαθεί αμαχητί μετά από όσα περάσαμε μαζί σε αυτά τα πέντε επεισόδια. Κι εδώ ακριβώς φαίνεται σε τι τριπάκι σε βάζει το παιχνίδι όπως είναι γραμμένο, να δένεσαι με έναν NPC σε βαθμό που να προβοκάρει συναισθηματική αντίδραση.
.
.
.
.
.
.
.
.
END OF SPOILERS
ΥΓ: Όσο καθόμουν κι έγραφα τις παραπάνω γραμμές μου έσκασε τρελό mind blast, κι άρχισα να κρατάω κάποιες παράλληλες σημειώσεις. Εντέλει μαζεύτηκαν τόσες πολλές που "έδεσαν" διαφορετικά από οτιδήποτε περίμενα. Στο επόμενο ποστ έχω μια δική μου, εναλλακτική ερμηνεία του παιχνιδιού που ανατρέπει όλο το στόρυ από τη ρίζα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου