War. War never changes.

Θα΄θελε.

Το σημερινό θάψιμο αφορά το Fallout: New Vegas, και την απαράδεκτη μεταχείριση της σειράς από την ακύρωση του Van Buuren κι έπειτα (δηλαδή κάπου 8 χρόνια πλέον).

Κατ'αρχάς, ας διευκρινίσουμε κάτι: το setting του FO είναι μακράν το καλύτερο που έχω παίξει, και με τις περισσότερες προοπτικές να το εξελίξει ο κάθε παίκτης όπως θέλει. Και αυτό γιατί ποντάρει σε 3 δυνατά σημεία:

Το Open-endedness = κάθε quest μπορεί να λυθεί με κάμποσους τρόπους, είτε παίζεις καλό τύπο, είτε κακό, είτε μείγμα αυτών. Κι επειδή το είχαν πιάσει το νόημα οι τύποι, ποντάρισαν στο να υπάρχουν πολλά αυτοτελή ανεξάρτητα questaκια, με την κυρίως πλοκή απλά σαν δικαιολογία για τον τερματισμό.  Μπορείς να τερματίσεις το δεύτερο παιχνίδι σε 18 λεπτά. Τώρα, κάθε ένα από τα subquests, ανάλογα το πως το λύνεις, διαφοροποιεί τον τερματισμό επηρρεάζοντας τον κόσμο. Ουσιαστικά η χαρά του παιχνιδιού είναι πως λύνεις συνεχώς quests.

Το Σύστημα = το SPECIAL, παρά τις ατέλειες του, ταιριάζει απόλυτα σε αυτό που προσπαθεί να αποδώσει. Τουλάχιστον όταν χρησιμοποιείται σε 3rd person-turn based... (sigh......)

Το feeling = απλά δεν μπορείς να περιγράψεις την αίσθηση του να είναι 3 το βράδυ, να έχεις ένα τιγκαρισμένο τασάκι και μια άδεια κανάτα καφέ, να κλικάρεις, και το ανθρωπάκι με το τραγικό γραφικό που αντιπροσωπεύει τον γαμάουα χαρακτήρα σου να τρέχει με τον ημιπληγικό του τρόπο σε ένα ξεχασμένο ντουλάπι στο Navarro και να βρίσκει.... ΤΗΝ ADVANCED POWER ARMOR MK II !!!!!!!!!!!!!!! Huzzah!

Κυκλοφορεί λοιπόν, το πρώτο game, και είναι γαμάτο. Βγαίνει το δεύτερο και είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ! Όλοι περιμένουν με αγωνία το Van Buren όπου θα γίνει της καραπουτανάρας και... η Black Isle διώχνει το team και το παιχνίδι ακυρώνεται ενώ ήταν σχεδόν έτοιμο. Bummer man!

To 2008 η Bethesda βγάζει το δικό της 'official' fallout 3 aka Oblivion with Guns, που ενώ δεν ήταν κακό σαν παιχνίδι, πως να το κάνουμε, δεν ήταν Fallout. Μετά από ένα γερό ξενέρωμα, μαθαίνουμε πως η original ομάδα θα κυκλοφορήσει το New Vegas. And the fans rejoiced!

...Not really.

Δεν βρίζω το fallout 3, γιατί πολύ απλά δεν είναι Fallout. Δεν φταίει αυτό που είναι σκατά. Είναι κάτι που κάνανε άσχετοι. Βρίζω το New Vegas γιατί οι ίδιοι οι δημιουργοί πρόδωσαν το έργο τους και κατα συνέπεια τους fans τους.

Βλέπετε, τόσο γούσταραν την μαλακισμένη αυτή μηχανή γραφικών πρώτου προσώπου που περπατάς πατώντας τα γαμημένα WSAD, που ξέχασαν όλα όσα έκαναν το παιχνίδι αυτό που είναι: ένα super-replayable 3rd person point and click, με απολαυστικά τραγικά γραφικά και γαμηστερό στόρυ.

Εξηγούμαι: όταν έχεις πολλα πολλά quests, θέλεις να παίζεις τα quests, όχι να WSADάρεις με τις ώρες στην γαμημένη έρημο! Και ναι, είμαι περίεργος να δω το open-endedness και τα εναλλακτικά paths των quests, αλλά όλη η άσκοπη περιπλάνηση είναι πάνω από τα όρια της υπομονής μου. Βλέπε: στα παλιά παιχνίδια, απλά έκανες κλίκ όπου ήθελες να πας στον χάρτη και πήγαινες. Εδω σε στέλνουν να βρεις ένα σπιτάκι στου διαόλου τη μάνα και πρέπει να πας σιγά σιγά, ακολουθώντας το βελάκι που δείχνει μόνο ευθεία πορεία = εάν υπάρχει βουνό πχ ενδιάμεσα, πρέπει να βρεις μόνος τη διαδρομή κάνοντας το γύρο. Και αυτό παίρνει ΠΟΛΛΗ ώρα. ΤΟ 90% του χρόνου που θα δώσεις είναι για μαλακίες βόλτες.

Δεύτερο μεγάλο παράπονο: πολλά quests δεν είναι ξεκάθαρα στο αποτέλεσμά τους ή/και bugάρουν άγρια. Ναι, τα bugs δεν είναι κάτι το καινούργιο στο fallout, και ναι, δεν μπορείς πάντα να ξέρεις τις συνέπειες των πράξεών σου, αλλά δώσε στον παίκτη μια γαμημένη ευκαιρία να διορθώσει τις γκάφες του. Έστω αφότου τελειώσει το quest για την κλίκα Α και δει πως δεν γουστάρει την εξέλιξη των πραγμάτων, να μπορεί να τους καρφώσει στην εχθρική κλίκα Β για να το ακυρώσει. Το Vegas πέταξε από το παράθυρο τα πισώπλατα μαχαιρώματα τη δυνατότητα αλλαγής γνώμης του παίκτη.

Dungeon Crawling και Λαβύρινθοι. Λίγα πράγματα μισώ πιο πολύ από τους λαβυρίνθους, ειδικά όταν είναι υποχρεωτικοί στο παιχνίδι (όποιος θυμάται με αγανάκτηση τον τελευταίο τελείως ξεκάρφωτο λαβύριθο του πρώτου Baldur's Gate καταλαβαίνει για ποιό πράγμα μιλάω). Κύριοι, οι λαβύρινθοι είναι το κουνουπίδι του gaming: ΚΑΝΕΝΑΣ δεν τους θέλει, γιατί ουσιαστικά σου σπάνε την πούτσα να περιπλανιέσαι άσκοπα. Τουλάχιστον στο Baldurs ήσουν με point&click. Με WSAD απλά η κατάσταση δεν παλεύεται. Μαντέψτε λοιπόν, πως το 1/3 των quests είναι Dungeon Crawl σε λαβυρίνθους. Προσοχή, δεν μιλάμε για παιχνίδι που το ξέρεις και το προσμένεις αυτό (βλέπε Temple of Elemental Evil, Icewind Dale). Μιλάμε για παιχνίδι που μπορείς να υποκαταστήσεις την τελική μάχη με διπλωματία και science. Ειδικά οι 2 μεγάλες βάσεις της NCR ήταν σκέτος πονοκέφαλος. Συνδύασε το με τα βελάκια που λέγαμε παραπάνω: το βελάκι σου λέει να πας στις συντεταγμένες (x,y) αλλά όχι z, δηλαδή δεν σου λέει σε ποιόν γαμημένο όροφο πρέπει να πας. Εννοείται πως οι όροφοι δεν είναι συμμετρικοί. Καλή τύχη να ξαναβγείς από το κτίριο (επειδή για τους δικούς τους λόγους, οι δημιουργοί έχουν αποφασίσει πως το fast-travel απαγορεύεται μέσα σε κτίρια).

Το SPECIAL σε 1ο πρόσωπο είναι για πέταμα. Άμα θέλεις DOOM-clone, κάνε DOOM-clone, όχι Fallout. Το SPECIAL είναι ειδικά φτιαγμένο για να λειτουργεί turn based, όχι real time, ούτε καν με το 'πατάω space και παγώνει το παιχνίδι'. Οι original fans θέλαμε κάτι πολύ συγκεκριμένο. Η Bethesda, μας είπε να πάμε να γαμηθουμε προκειμένου να βρει action-gamers με προσωπικότητα. Σίιιιιιιγουρα, καλή τύχη με αυτό. Ας πούμε πως η προσαρμογή του δούλεψε το ίδιο καλά όπως η προσαρμογή του Joel Schumacher στον Batman. Μπράβο New Vegas!

Nerfάρισμα της καφρίλας. Οκ, θα είμαι λίγο υποκειμενικός εδώ, αλλά προτιμώ το τελείως νιχιλιστικό gritty feeling των αρχικών παιχνιδιών, ειδικά όσον αφορά τους κακούς NPCs. Θυμάστε τον Myron, έναν σπυριάρη σπασίκλα με ένρινη φωνή, τέρμα ανήθικο και σεξοδιεστραμμένο που εφήυρε το jet? Λάτρευες να τον μισείς, και τον κρατούσε στην ομάδα σου μόνο για να τον κοροϊδεύεις. Ε, λοιπόν, πλέον δεν υπάρχουν τέτοιοι. Οι τύποι πήραν κάποιες από τις ιδέες του Van Buren και τους γαμήσανε τη μάνα, με κυριότερο παράδειγμα τον Κρεμασμένο. Γαμάτος, ε? Δείτε πόσο γκαίη έγινε στο New Vegas. Και για να έχουμε καλό ρώτημα, ΓΙΑΤΙ δεν σε αφήνουν να έχεις πάνω από 1 δίποδο NPC κι ένα pet μαζί σου? Η μισή γλύκα ήταν το interraction μεταξύ τους.

Και τι παίζει με τα γαμημένα expansions?  Το καταλαβαίνω πως είσαι εταιρεία που θέλει να βγάλει κέρδος εις βάρος μου και αντί για ένα υπερτεράστιο πλήρες παιχνίδι βγάζει 5 μικρά, αλλά αυτό είναι απλά θλιβερό. Τα expansions προσθέτουν άφθονα Dungeon Crawl quests, επειδή φυσικά είναι ευκολότερο από το να φτιάξουν μια περιεκτική υπόθεση με μπόλικο διάλογο. Και κρατάνε πιό πολύ ώρα επειδή περπατάς κάπου 9000 χιλιόμετρα.

Συνολικά, το New Vegas είναι σαν ένα μείγμα από άσχημα στοιχεία που ενώθηκαν Voltron-style για να γίνουν κάτι υπέρτατα GTP. Φανταστείτε μόνο το combo: Ξεσκίζεσαι στο περπάτημα στις ερημιές, κάνεις το quest το οποίο bugάρει και δεν μπορείς να τα διορθώσεις, και ακόμα και αν το πάρεις από την αρχή, πρέπει να ξαναπεράσεις το γαμημένο λαβύρινθο. Μαζική απογοήτευση. Άντε γαμήσου New Vegas!