Είναι ένα παιχνίδι γεμάτο angsty hipsters, θέματα προσφιλή στην social justice υποκουλτούρα που μαστίζει το ίντερνετ (ομοφυλοφιλία, bullying, προστασία του περιβάλλοντος κτλ κτλ) , και για τα οποία ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ το force-feeding απόψεων και νουθεσιών που τελευταία όλοι προσπαθούν να χώσουν σε κάθε ευκαιρία αγνοώντας τον σκοπό του μέσου. Και είναι τόσο ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΚΑΛΟΓΡΑΜΜΕΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ώστε όχι απλά δεν με απώθησαν όλα τα προηγούμενα, αλλά τουναντίον θεωρώ πως περνάνε το μήνυμα τους αριστοτεχνικά χωρίς αυτό να φαίνεται επιτηδευμένο.
Ας τα πάρουμε με τη σειρά: η πρωταγωνίστρια είναι η Maxine Caulfield, 18χρονη χιπστερού που επιστρέφει μετά απο χρόνια απουσίας στην πόλη της για να συνεχίσει σε λύκειο καλών τεχνών με υποτροφία. Στο διάστημα που έλειπε κάμποσα πράγματα έχουν αλλάξει και είναι πλεον ξένη στον τόπο της. Στο σχολείο της όλοι σχεδόν είναι φουλ εχθρικοί και ψυχροί χωρίς λόγο. Όταν γίνεται αυτόπτης μάρτυρας ενός φόνου "ξεκλειδώνει" το ability της να γυρνάει τον χρόνο πίσω μερικά δευτερόλεπτα. Και αποφασίζει να τον σταματήσει. Και φυσικά τα πράγματα περιπλέκονται, με την επανασύνδεση με μιά παλιά φίλη με σοβαρά προβλήματα, και την έρευνα για μια αγνοούμενη μαθήτρια. Ο καθένας λέει τα δικά του και κανείς δεν είναι φουλ αξιόπιστος. Εσύ σαν παίχτης παίρνεις τις αποφάσεις.
ΟΚ, ως εδώ έχουμε ήδη τρία στοιχεία που με έπεισαν για το παιχνίδι προτού καν το δω:
1) Το επίθετο Caulfield είναι αναφορά στον Holden Caulfield από το Catcher in the Rye.
2) Οι publishers ζητούσαν αλλαγή στο σενάριο να είναι άρρεν ο πρωταγωνιστής, μα η εταιρεία αρνήθηκε. Τελικά η Square Enix(!) το κυκλοφόρησε όπως ήταν το αρχικό σενάριο -με κορίτσι πρωταγωνίστρια. Και αυτό δείχνει πόσο σπουδαίο είναι το στόρυ, όταν η εταιρεία που κυκλοφορεί τα Final Fantasy το δέχεται ως έχει.
3) Time-travel abilities και σχέση αιτίου-αποτελέσματος μέσα στο χωροχρόνο? Insta-sold. Στο παιχνίδι αυτό καθ'εαυτό τώρα.
Κατ'αρχάς τα γραφικά είναι πανέμορφα και πεντακάθαρα, έχουν ένα πολύ ζεστό φίλτρο περασμένο που τα κάνει όλα να φαίνονται μισό-πραγματικά μισο-φανταστικά, και δένει ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ με το immersion. Η μουσική περιλαμβάνει χαλαρά πλην όμως επιτηδευμένα κομμάτια, που "δένουν" στην εντέλεια την ατμόσφαιρα μελαγχολίας-ραστώνης-φανταστικού που διέπει το παιχνίδι.
Το Life Is Strange δεν θα το χαρακτήριζα "παιχνίδι" με την αυστηρή έννοια του όρου. Είναι πιο πολύ κάτι ενδιάμεσα σε interactive ταινία και βιβλίο. Και με αυτό πετυχαίνει να δώσει στους χαρακτήρες του ένα απίστευτο βάθος, μέσα από έναν μια Slice-of-Life αφηγηματική τεχνοτροπία. Δεν γίνεται να
πεθάνεις, δεν υπάρχει άγχος, μπορείς να εξερευνήσεις όλους τους διαλόγους, και να ανακαλύψεις τον κόσμο του παιχνιδιού με το πάσο σου. Ο χρόνος είναι με το μέρος σου πάντα.
Δεν χρειάζεται να μπείς in-character στο μυαλό της ηρωϊδας: εσύ καθορίζεις τις πράξεις της κατά την δική σου ηθική. Και μιλάμε για διλήμματα που σε κάνουν να σταματάς και πράγματι να προβληματίζεσαι, ισάξια με αυτά που έθετε το Unrest στον παίκτη.
Ο τρόπος που το παιχνίδι χρησιμοποιεί την υβριδική φύση του για να πλάσει τους χαρακτήρες είναι ΙΔΙΟΦΥΗΣ. Οι τύποι έχουν δώσει τρομερή προσοχή στη λεπτομέρεια των χώρων, και τους χρησιμοποιούν για να σκιαγραφήσουν τους χαρακτήρες με έναν φουλ show-don't-tell τρόπο. Το δωμάτιο του καθενός, ο προσωπικός του χώρος, λέει πολλά πράγματα για την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του. Και είναι σημαντικό όχι μόνο για το συνολικό immersion του παιχνιδιού αλλά και γιατί οι λιγοστοί γρίφοι του λύνονται με in-world λογική, δηλαδή για να τους λύσεις σε βάζει στο τριπάκι να σκεφτείς όπως ο Χ,Ψ,Ζ χαρακτήρας.
Το οποίο μας φέρνει στα social justice θέματα του Life Is Strange: το παιχνίδι δεν σου ρίχνει politically correct προπαγάνδα στη μάπα με το ζόρι. Αντιθέτως, χρησιμοποιεί τα προβλήματα σαν plot points, δείχνοντας τις ζωές των χαρακτήρων γύρω από τους οποίους περιστρέφονται. Γίνεται κάτι προσωπικό. Κάτι που είναι στο χέρι σου σαν παίκτης -αν θέλεις και το κρίνεις σκόπιμο- να λύσεις. Και ακριβώς επειδή οι χαρακτήρες είναι τόσο τρισδιάστατοι, τόσο... ανθρώπινοι, τα θέματα αυτά όχι μόνο δε με ενοχλεί όπως παρουσιάζονται, αλλά και imho αυτός είναι ακριβώς ο σωστός τρόπος να τα δείξεις στο ευρύ κοινό χωρίς να γίνεις γραφικός.
Στο επόμενο μέρος:
http://drowningraft.blogspot.gr/
ΑπάντησηΔιαγραφή