Συνήθεις ύποπτοι : παίκτες

Οι RPGάδες που ασχολούνται με το παλιό, καλό Pen and Paper, είναι μια σύνθετη, πολυπολιτισμική ράτσα, μέσα στην οποία ο έμπειρος παρατηρητής διαπιστώνει ορισμένα μοτίβα. Αν λάβεις

υπόψιν και τις ιδιαιτερότητες και μοναδικότητα του κάθε μαλάκα παίκτη, μπορείς άνετα να κατατάξεις τον καθένα σε κάποια κατηγορία. Πολύ σπάνια μόνο οι κατηγορίες αυτές

αλληλεπικαλύπτονται, όμως δεν είναι άγνωστο φαινόμενο οι παίκτες καμιά φορά να μεταπηδήσουν από τη μια στην άλλη ανάλογα με τη φάση της μίζερης ζωής τους.  Όπως και να έχει, όλοι

ανεξαιρέτως οι παίκτες (και οι GMs που ενίοτε κάνουν παίκτες σε campaigns άλλων) εντάσσονται σε μία. Για να ξέρετε, λοιπόν, τι σας γίνεται και ποιοί είναι στην πραγματικότητα οι τύποι που

έχετε γύρω σας στο τραπέζι, συμβουλευτείτε τον παρακάτω οδηγό επιβίωσης:

1) Ο Roleplayer: είναι ο ήσυχος, πράος τυπάκος που βλέπει το παιχνίδι σαν adventure game εποχής, αλλά με μάχες, τις οποίες αποφεύγει. Ψάχνει σε ψυχαναγκαστικό βαθμό στοιχεία και
αντικείμενα, τα συνδυάζει μεταξύ τους για να δει τι θα βγεί, και γενικά κουβαλάει ό,τι σαβούρα βρεί μπροστά του. Μπορεις να του κάνεις πλάκα με το να βγάζεις συνεχώς πράγματα που
φαίνονται σημαντικά και να διασκεδάσεις με την φρίκη στο πρόσωπό του όταν διαπιστώσει πως δεν μπορεί να τα κουβαλήσει επειδή ο χαρακτήρας του έχει τη φυσική κατάσταση τροφίμου στα
ΚΑΠΗ (κόβει από τα σωματικά  στατιστικά του προκειμένου να ανεβάσει τα πνευματικά). Μιλάει με ΟΛΟΥΣ τους NPCs. Είναι ο τύπος που θα προσπαθήσει να μιλήσει με το λυσσασμένο Brutal
Berserker Beholder που πετάει καταπάνω του, και θα το ρωτήσει αν έχει quests για αυτόν. Τέτοιοι παίκτες γουστάρουν να ανεβάζουν skillz που κανένας άλλος δεν θα πάρει, όπως Performance και
Knowledge (History). Νομίζει πως είναι ο Gabriel Knight αλλά οι άλλοι τον βλέπουν σαν Guybrush Threepwood. Ωστόσο προσέχει και μελετάει τον κόσμο στον οποίο παίζει και πολλοί μαθλακοί

GMs κολακεύονται και του χαρίζονται, οπότε συνήθως επιβιώνει. Είναι η μία από τις τρεις κατηγορίες στις οποίες εντάσσονται κατά 99% οι γκόμενες όταν παίζουν.

2) Ο Rollplayer: αν ο Roleplayer βλέπει το παιχνίδι σαν adventure, ο  Rollplayer το βλέπει σαν strategy. Θα κάνει το ελάχιστο απαραίτητο RP και θα ψάξει εκτενέστατα τους κανόνες ΚΑΙ τον κόσμο

για να boostαριστεί στο μάξιμουμ. Προσοχή όμως: μιλάμε για ένα εγωιστικό, ψυχρά υπολογιστικό πλάσμα. Ό,τι κάνει γίνεται με γνώμωνα να αποκτήσει MOAR POWAH! Δεν πρόκεται να πιάσει

κουβεντούλα με τους NPCs για τον καιρό ή για το τι μουσική γουστάρουν, και αυτό ανακλάται στα πραγματιστικά skills του: Heal, Traps, Diplomacy για ευκολία και Sence Motive, Spot για να μην

του τη φέρουν- μια που είναι παρανοϊκά καχύποπτος προς όλους όσους επιβουλεύονται τη ΔΥΝΑΜΗ του (δηλαδή όλους). Οι Rollplayers έχουν την τάση να συνδυάζουν πολλά άσχετα μεταξύ

τους χρήσιμα abilities και ξόρκια, φτιάχνοντας ένα χαρακτήρα mish-mash που στο σύνολό του είναι μακράν ισχυρότερος από το άθροισμα των ιδιοτήτων του.  Το πιο επικίνδυνο όμως στοιχείο
τους είναι άλλο: δεν διαβάζουν απλώς ΟΛΑ τα βιβλία με τις νέες κλάσσεις και δυνάμεις, αλλά προσπαθούν ΚΑΙ μέσα στον κόσμο του παιχνιδιού να δικτυωθούν, γινόμενοι κολλητάρια με τους
ισχυρότερους NPCs κι έχοντας μονίμως πλάτες και κονέ. Νομίζει πως είναι ένα μείγμα από McGuyver - Benjamin Linus- Elminster , μα οι άλλοι τον βλέπουν σαν τον Χλαπάτσα
του GM. Ο Rollplayer είναι ο τελευταίος που πεθαίνει, και αυτό μόνο αν τον τσακώσεις να παίζει μεθυσμένος και παραλείψει κάποια λεπτομέρεια.


3) Το Κρέας: ο σιωπηλός κουλ τύπος, εξαιρετικά αποτελεσματικός στον τομέα του, που είναι αφενός μέν το να είναι η κρεάτινη ασπίδα για το πάρτυ, και αφετέρου δε η μηχανή του κιμά. Όταν
τον ρωτάς την ιστορία του χαρακτήρα του, σου λέει "Είμαι γομάρι. ...Αυτό." Για να λέμε την αλήθεια δεν χρειάζεται ο ίδιος περισσότερα και ούτε θα έπρεπε να τον ζορίσουν. Βρίσκεται στην όλη
φάση για ένα και μοναδικό λόγο: να ρίχνει ζάρια ώστε να αυξάνει κατακόρυφα το fatality rate των NPCs. Με την ευκαιρία, αν δεν υπάρχει για κάποιον μυστηριώδη λόγο φαϊτεράς στο
party, ο GM θα τον εμφανίσει ως NPC -σίγουρα πράματα, το ίδιο ακριβώς γίνεται και με τους healers. Δεν εννοώ απλώς ένα μπρουτάλι με σπαθάκλα, αλλα συγκεκριμένα ένα μπρουτάλι με
σπαθάκλα που ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ ΣΧΕΔΟΝ ΠΟΤΕ. Απλά είναι κουλ. Και το κάνει καλύτερα από τον καθένα, εμπνέοντας το ειλικρινές αυτό δεος που σου εμπνέει κάποιος ο οποίος μπορεί άνετα να
σου κόψει τον κώλο. Ο λόγος είναι πως ΟΛΑ μα ΟΛΑ τα skills του, στοχεύουν στη μάχη, και ειδικά στη μάχη σώμα με σώμα, με τα υπερμούσκουλα και την κουμουτσοπανοπλία του. Αν
προσπαθήσει όμως να διαπραγματευτεί με οποιονδήποτε NPC θα τα κάνει σκατά. Η αχίλλειος πτέρνα του είναι το γαμάτο loot: αν του δώσεις ένα uber-όπλο με σκοτεινό όνομα και badass
ιστορία, θα τον δεις να χύνει μαζικά δάκρυα πόρωσης τυφλωμένος από το awesomeness. Αν στα καπάκια πετάξεις αυτό το όπλο μέσα σε ένα λάκκο με λάβα, θα πηδήξει χωρίς δεύτερη σκέψη
ξωπίσω του. Βλέπει τον εαυτό του σαν Terminator, και βασικά έτσι τον βλέπουν και όλοι οι υπόλοιποι.

4) Ο Michael Bay: αυτός ο τύπος τα έχει παίξει! Έχει ένα και μοναδικό χαρακτηριστικό: είναι θεαματικός μέχρι βλακείας Ο ΠΙΟ AWESOME ΤΥΠΟΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!! Σε κάθε σκηνή
που εμφανίζεται θα κάνει (με επιτυχία) τα αδύνατα δυνατά για να είναι το κέντρο της προσοχής, και κάθε μια από αυτές τις σκηνές είναι ιστορία που θα γραφτεί στο ίντερνετ και σε αγνώστους που
θα έχουν την ατυχία να κάθονται δίπλα σου στο μπαρ και θα αναρωτιούνται για τι στον πούτσο πράγμα μιλάς. Με άλλα λόγια, ο τύπος είναι το υλικό από το οποίο φτιάχνονται οι θρύλοι.
Φωνακλάς, ενθουσιώδης, δεν μασάει από τσαμπουκάδες των NPCs και δεν απελπίζεται ποτέ. Αυτό ακριβώς είναι και το πρόβλημά του: δεν έχει ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ συναίσθηση του κινδύνου,
μπροστά στην προοπτική να κάνει κάτι γαμάτο, παρασέρνοντας στην πορεία την ομάδα στο χαμό ειδικά αν υπάρχει ενδεχόμενο Kewl L00T, οπότε την πατάει
ταχύτερα ακόμα και από το Κρεας. Γενικά από το πολύ χόλυγουντ και άνιμε του την έχει βαρέσει και θεωρεί πως ο ήρωας δεν πεθαίνει, οπότε τα παίζει αψήφιστα όλα κορώνα- γράμματα. Στα
skills του είναι πρωτεϊκός: οτιδήποτε και να πάρει, θα το χρησιμοποιήσει με τον πιο ποζερίστικο τρόπο που υπάρχει- κανένας άλλος δεν θα μπει στο μπελά να σου περιγράψει με
τόσο πάθος πόσο γαμάτα φλουδίζει τις πατάτες για τη ζαριά που θα ρίξει στο Cooking: patato salad. Νομίζει πως είναι ο Monkey D. Luffy, άλλα οι άλλοι τον βλέπουν σαν Earl Hickey.

5) Ο Νάρκισσος: ο καλύτερος φίλων των σαδιστών GMs. Σε αντίθεση με τον Michael Bay που τα κάνει όλα για να τον βλέπουν, αυτός λειτουργεί με γνώμωνα να αρέσει ο ίδιος στον εαυτό του
αδιαφορώντας στο φουλ για τους άλλους. Έτσι, δεν τον νοιάζει αν έχει μπερδέψει τα κονσεπτ δημιουργώντας κάτι τελείως άσχετο με την αισθητική του campaign, όπως πχ ρομποτικό σαολίν
μόνκ σε τολκιενική Μέση Γη, γαμώντας το feeling για όλους. Στη συντριπτική πλειοψηφία φτιάχνει Dexterity-based χαρακτήρες (κατά προτίμηση elves) για να νιώθει ευκίνητος και στυλάτος σε
αντίθεση με τον χοντροπατάτα real- life εαυτό του. Λίγες στιγμές δίνουν τόση ικανοποίηση όση το να του ταπεινώνεις τον αυτάρεσκο χαρακτήρα μπροστά σε όλους. Συναντάται σε 3 υποκατηγορίες:
 5-i) Δε-μαν-γουίθ-νόου-νέημ, φάση Clint Eastwood. Παίζει generic-proto-ninja-assassins ντυμένους στα μαύρα και σχεδόν πάντα είναι evil, ή έστω μηδενιστής που δεν έχει να χάσει τίποτα. Όντως δεν έχει. Νομίζει πως ο χαρακτήρας του είναι η μοναδική ανώνυμη χιονονιφάδα, αλλά όταν του τον σκοτώσετε, στο θάνατο έχει όνομα: His name is Robert Paulsοn!
 5-ii) Η μαϊμού: με τη σειρά του χωρίζεται σε 2 υπόυποκατηγοριες: α) ο MMOας που θέλει να κάνει τον χαρακτήρα του από το WoW, L2 ή ότι σκατά παίζει, και ψάχνει μάταια να βρεί τα items του στον κόσμο σας, και β) το ξεπατίκωμα από anime, σειρά, ταινία ή ό,τι νάναι, κατά 90% κλωνους των Sasuke, Arucardo (sic) και άλλων αμφιβόλου σεξουαλικού προσανατολισμού bishonen gaylords. Ξέρετε φυσικά πως αντιμετωπίζουν όλοι τις αντιγραφές, έτσι? Ούτε καν saving throw μην του επιτρέψετε.
 5-iii) Η emo χοντροφακλάνα: είναι η 2η κατηγορία στην οποία εντάσσονται συνήθως οι γκόμενες. ΠΑΝΤΑ μα ΠΑΝΤΑ.... ....μα ΠΑΝΤΑ (infinity) θα είναι elf spellcaster με charisma 18+ ευγενικής

καταγωγής, ή αν παίζει vampire (έχουν πολύ μεγάλη κλίση στο τελευταίο), τότε Toreador ή Lasombra. Χωρίς εξαιρέσεις. Για άλλη μια φορά έχει (δικαιολογημένα) κόμπλεξ με το πάχος της και

την αντιθηλυκότητά της. Φυσικά όλοι βλέπουν τι μπετονιέρα είναι, οπότε δεν ξεγελάει κανέναν, ούτε καν τον εαυτό της.

6) Το Troll: είναι η πλέον ύπουλη κατηγορία, που έχει μοναδικό σκοπό της ύπαρξής της να σπάσει μπάλες προκειμένου να διασκεδάσει. Προσοχή: έχουν το ability να παριστάνουν οποιαδήποτε από

τις προηγούμενες κατηγορίες προκειμένου να πετύχουν το στόχο τους- και το κάνουν ΚΑΛΑ. Μπορεί να περάσει ακόμα και μισό session μέχρι να τους καταλάβετε, και πλέον θα είναι πολύ αργά.

Τα έξυπνα trolls παίζουν διακριτικά και χειραγωγούν με ήπιους χειρισμούς τους άλλους να τα κάνουν σκατά. Αν το troll είναι ηλίθιο, θα είναι φανερό και θα κάνει επίτηδες σπασαρχίδη απροκάλυπτα

εχθρικό προς τους υπόλοιπους χαρακτήρα: πάλαντιν σε evil party, θνητό κυνηγό μεταφυσικών σε οτιδήποτε έχει κυκλοφορήσει η White Wolf, τον Drizzt, κτλ. Αν για οποιονδήποτε λόγο
παρατηρήσετε να υπάρχει κάποιος τέτοιος στην ομάδα σας (και δεν είστε εσείς αυτός) απλά πείτε του ξεκάθαρα να κόψει τις μαλακίες και αν δεν το κάνει (που δεν θα το
κάνει) χρησιμοποιήστε τον για παραδειγματισμό. Εκτός βέβαια αν δεν θέλετε συνειδητά να πέσει ξύλο για πλάκα, οπότε μην ξεχάσετε τα ποπ πορν (sic)

7) Ο Villager NPC: είναι ο πλέον φιλησυχος της υπόθεσης, άσχετος με το παιχνίδι, γκόμενα του GM που δε νιώθει αλλά θέλει να βρίσκεται εκεί, ή κάποιος που τον έχουν δουλέψει επειδή δεν

έχουν χώρο για τα sessions και παίζουν σπίτι του. Το άτομο αυτό δε θα σας δημιουργήσει προβλήματα γιατί απλά δεν νοιάζεται αρκετά, και συνήθως ασχολείται με κάτι άσχετο ενώ οι άλλοι
παίζουν. Μόνος μπελάς είναι να του φτιάξουν χαρακτήρα ή όταν έρχεται η σειρά του στη μάχη- οπότε 9 στις 10 γίνεται κανονικός NPC, ή περιορίζεται στο "βαράω... ξέρω-γώ? όποιον νάναι. τι
ρίχνω? οκ, βάρεσα. " με φωνή ρομπότ. Αγνοήστε τον.