Συνήθεις ύποπτοι: GMs part 1

Καταρχάς για να μην μπερδεύετε το πουλάκι σας με τη βούρτσα, θα το εξηγήσω μια και καλή:

GM= Game Master,

ένας γενικός ορισμός που υποδηλώνει το μαλάκα που διαχειρίζεται το παιχνίδι. Από εκεί και πέρα, η κάθε εταιρεία για να φαίνεται και γαμώ τις πρωτότυπες, χρησιμοποιεί δικές της λέξεις για το
ίδιο πράγμα, πχ DM (dungeon master) για D&D, Storyteller για VtM, Referee, Narrator και λοιπές παπαριές για άλλα παιχνίδια που δεν τα ξέρει ούτε ο θυρωρός της εταιρείας τους. Έτσι, για να
ξεκαθαρίσουν μια και καλή τα πράγματα. Οι πραγματικές διαφορές όμως μεταξύ των GMs είναι πολύ βαθύτερες, και περιστρέφονται γύρω από ένα βασικό άξονα.

Δόγμα: ΌΛΟΙ ΟΙ GMs ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΑΚΕΣ. Σοβαρά.

Το πως εκφράζει ο καθένας τη μαλακία του είναι η διαφοροποίηση ανάμεσά τους, με βάση την οποία τους ταξινομώ εδώ. Σε αντίθεση με τους παίκτες που τείνουν να ανήκουν σε μία μόνο
κατηγορία κάθε φορά, οι GMs πολλές φορές δείχνουν στοιχεία από κάμποσες, με ένα ή δύο βασικά στάνταρ στοιχεία. Φίλοι παίκτες, για να είστε υποψιασμένοι και να μη σας πιάνουν στα πράσα,
know your enemy. Σαν κυριότερο κριτήριο έχω το βαθμό αυτοσχεδιασμού που επιδεικνύει ο καθένας.

ΥΠΕΡΚΑΤΗΓΟΡΙΑ 1η:
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ > ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ

1) Ο πρωτάρης: όταν τα mainstream πρωτοετά παίζουν "μια νύχτα στο παλέρμο", "τα γιατί και τα διότι" και άλλα καθυστερημένα παιχνίδια για να γνωριστούν καλύτερα, κάποιοι
πιό καμμένοιψαγμένοι, αποφασίζουν να στρώσουν campaign. Αμέσως ανακύπτει το πρόβλημα ότι κανένας δεν θέλει να κάνει GM γιατί φοβάται (όχι αδικαιολόγητα) να διαβάσει και να μάθει
τους κανόνες. Έτσι, συνήθως ο λιγότερο αντιαγωνιστικός τρώει το χώσιμο, και αναλαμβάνει να τους παίξει. Όντας κάργα ψαρωμένος, θα διαβάσει καλά έτοιμες περιπέτειες και θα τις παίζει χύμα
τη μία μετά την άλλη χωρίς να σκοτίζεται για λογική συνοχή. Σοβαρά, πόσοι από τους νεότερους έχουν "ξεπαρθενιαστεί" με το Sunless Citadel? Ο τύπος θα εμπεδώσει το γράμμα της περιπέτειας
αλλά όχι το πνεύμα. ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΔΥΝΑΤΑ το text που απευθύνεται στους παίκτες κάνοντας επιτόπια μετάφραση που θα βγάζει λιγότερο νόημα κι από του google translate, και γενικά αν έχεις
ξαναπαίξει με οποιονδήποτε άλλον, το lameness του βγάζει μάτι, όμως ο πρωτάρης είναι καλό παιδί και με προοπτικές. Βέβαια, όπως γίνεται συνήθως στις παρέες του 1ου έτους, οι τύποι γρήγορα
ανακαλύπτουν πως δεν πηγαίνουν μία ο ένας το άλλον, το campaign καταρρέει, παίρνουν ο καθένας το δρόμο του, και ο προνυμφικός GM είναι έτοιμος πλέον να εξελιχθεί.

2) Ο Rainman-wannabe: είναι το είδος του ανθρώπου που θα τον τσακώσουν να στην παίζει διαβάζοντας οικονομικές εφημερίδες. Ο τύπος αυτός έχει ένα πάθος, μια επιθυμία, ένα ζήλο: γουστάρει το σύστημα. Και όσο πιο πολύπλοκο το σύστημα, τόσο περισσότερο γουστάρει, επειδή πιστεύει πως πολύπλοκο = ρεαλιστικό. Έχει μια ιδιαίτερη προτίμηση στα GURPS και το Rolemaster (aka Rulemonster) και το επιβάλλει στους παίκτες του, οι οποίοι τρομοκρατούνται στην προοπτική να κάνουν level up, γιατι περιλαμβάνει δουλεία 4 ωρών στο 15-φυλλο character sheet τους. Δεν τον
ενδιαφέρει να σας πει μια καλή ιστορία, αλλά να τον βάζετε να ρίχνει συνεχώς ζάρια και να ψάχνει σε πινακάκια τα αποτελέσματα. Φανταστείτε σκηνή :

-παίκτης: Tου σπάω το κεφάλι με το morningstar! (=κεφαλοθραύστης sic)
-GM: Έξοχα! Επιτίθεσαι με συντριπτικό όπλο, απόσταση 1 μέτρο, ενάντια σε κάποιον που φοράει μεσαία πανοπλία, σημαδεύοντας κεφάλι, η ώρα είναι μεσημέρι, έχει ομίχλη, τον υψόμετρο είναι
200 μέτρα.... μισό λεπτό! (ο GM γυρνάει την πλάτη στους παίκτες και αφοσιώνεται να ψάχνει τους κατάλληλους πίνακες στα κιτάπια του, Shooka-shooka-shooka-shooka ήχος από ζάρια επί
ζαριών.... και περίπου 10 λεπτά αργότερα:) Δεν τον πέτυχες.
Και το υπόλοιπο σέσσιον συνεχίζεται κάπως έτσι.

Υποκατηγορία 2 i) : Ο Στρατηγός Κάστερ: θέλει να γίνει Ναπολέοντας στη θέση του Ναπολέοντα, αλλά δεν του φτάνουν τα φράγκα και ο χώρος για να παίξει με μακέτα πεδίο μάχης και
μινιατούρες. Οπότε, βγάζει το άχτι του στο παιχνίδι. Η τάση που έχει να βγάζει μαζικές μάχες ή ναυμαχίες είναι απαράμιλλη. Ενώ δεν είναι πορωμένος με πολύπλοκους κανόνες, τους χρειάζεται
όμως για να εξομοιώσει τη μάχη. Οι 1ου λέβελ παίκτες του καταλήγουν απρόσωποι commanders σε μονάδες και το παιχνίδι δεν μπορεί πλέον να θεωρηθεί RPG, αλλά strategy. το παρατσούκλι
που του διάλεξα, αντικατροπτρίζει συνήθως την κατάληξη στις μάχες του.

3) Ο World of Lineage - είσαι ο 1ου λέβελ πέμφιγγας που είναι ο γαμάω και θα σώσει τον κόσμο! ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΛΑΚΕΣ! Η ζημιά που έχουν κάνει τα MMOs στον κόσμο του PnP δεν έχει
προηγούμενο. Οι GMs, έχοντας αποτεφρωθεί ως το κόκκαλο με το να κάνουν τα raids των παιχνιδιών 9000 φορές μπας και βρούνε το MαλακαςValakas, αποφασίζουν να το πάνε ένα βήμα παραπέρα
και να το εξωμοιώσουν στα ζάρια. Φυσικά η δουλεία είναι μηδαμινή επειδή ξέρουν ήδη όλο το setting και τους NPCs του απ'έξω. Εδώ προκύπτουν 2 προβλήματα. α) Ο υπολογιστής έχει κάρτα
γραφικών, εσύ όχι. Όταν λες στους παίκτες ότι βλέπουν ένα Balor ΠΡΕΠΕΙ να το περιγραψεις την πρώτη φορά τουλάχιστον, χωρίς να πεις το ονομά του. Αλλοιώς είναι απλά lame. Μπορεί κάποιος δύσμοιρος να μην έχει παίξει το game, και το να του πετάξεις ένα τυχαίο όνομα που θα μπορούσε να αναφέρεται και σε τσοπανόσκυλο δεν του λέει απολύτως τίποτα. β) Ξεκόλλα από το να δίνεις το uber-loot. Φανταστείτε το ως εξής: αν όλες οι γυναίκες ήταν μουνάρες, δεν θα είχε νόημα να μεθύσεις. Τι προτιμάς, σε έναν κόσμο χωρίς μαγικά αντικέιμενα να έχεις το μοναδικό +1 mace, ή να πουλάνε μαζικά στα περίπτερα το Mercurial Vorpal Devastation Holy Giga Slaying Ubersword of Norris? Χέστε μας, κομπλεξικά που δεν σας έπεσαν οι μπότες που θέλατε μετά το 400ο raid στην Onyxia, και αναπληρώνετε έτσι. Παίξτε χωρίς καθρεφτάκια που θαμπώνουν τους παίκτες και αναιρούν όλο το νόημα. Τα στατιστικά και τα γαμάτα αντικείμενα δεν ειναι αυτό που κάνει τους χαρακτήρες καλοφτιαγμένους και τους παίκτες να ενδιαφέρονται, και ΣΙΓΟΥΡΑ δεν υποκαθιστούν έναν καλό GM. Ακούς Πανάγο?


4) Ο ΟΣΕ- κοινώς ο GM σιδηρόδρομος. Ξεχάστε κάθε ευελιξία. Ο σιδηρόδρομος είναι αποφασισμένος να σας βάλει να παίξετε την ιστορία που έχει στο μυαλό του ΑΚΡΙΒΩΣ με τον τρόπο που θέλει αυτός. Κάθε παρέκλισση είναι αντικανονική και τιμωρείται. Αν επιχειρήσεις να κάνεις οτιδήποτε πέρα από τα καθιερωμένα στην καλύτερη θα ακούσεις "Das ist Verboten!", στη χειρότερη
απλά θα σου σπάσει τις μπάλες 10 ώρες να παιδεύεσαι και θα διασκεδάζει με την ψυχή του κόβοντας σου σιγά-σιγά τις γέφυρες. Είναι σαν να παίζεις σουντόκου, όπου η λύση είναι μόνο μία και
πολλές φορές λάθος: ω,ναι ο ΟΣΕ νομίζει ότι είναι πολύ έξυπνος, άλλα δεν τα έχει σκεφτεί όλα και συχνά κάνει λογικά άλματα δημιουργώντας άλυτους γρίφους. Αποτέλεσμα: το παιχνίδι
βαλτώνει και ο GM κοιτάει ανέκφραστος χωρίς να βοηθάει καθόλου τους 4 μαλάκες που έχει απέναντι του,να αναρωτιούνται τι στον πούτσο να κάνουν για να προχωρήσουν, κολλημένοι εδώ και
10 session σε ένα δωμάτιο. Τελικά μπορεί το campaign να σταματήσει, αλλά θα έχει σχηματιστεί πολύ γερή παρέα για ξύδια.

(to be continued)