Σάββατο 28 Μαΐου 2011

Review: the white chamber

(συνειδητά χωρίς κεφαλαία)

...είναι ένα ΓΑΜΗΣΤΕΡΟ point&click adventure (κοινώς κλικάρεις και λύνεις γρίφους συνδυάζοντας αντικείμενα), το οποίο μάλιστα στο δίνουν και τζάμπα ΕΔΩ

Συνοπτικά:

Χειρίζεσαι την υποφαινόμενη δεσποινίδα


...η οποία ξυπνάει μέσα σε ενα φέρετρο, σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, χωρίς να θυμάται ποια είναι ή τι στο διάολο συμβαίνει. Μέσα στο δωμάτιο υπάρχει ένας υπολογιστής που γράφει μερικά πολύ δυσοίωνα πράγματα, και η χέσα ξεκινάει.

Ω, ναι, ξέχασα να αναφέρω πως το παιχνίδι είναι ΤΡΟΜΟΥ. Και δεν εννοώ το μαλακισμένο είδος τύπου Resident Evil που τρέχεις για να μην σε φάνε τα ζόμπι. Το στυλ φρίκης αυτού του παιχνιδιού είναι πολύ βαθύτερο, πιο εγκεφαλικό, καθώς η τύπισσα όχι μόνο βρίσκει όλο και πιο κάφρικα πράγματα γύρω της, αλλά έχει και παραισθήσεις που σιγά σιγά μπερδεύονται με τον αληθινό (?) κόσμο και χάνεις τη μπάλα. Μιλάμε όποιος σχεδιάσε τα γραφικά και τον ήχο πρέπει να βρισκότανε σε ΠΟΛΥ άσχημο τριπάκι.

Η ατμόσφαιρα, παρά τα φτηνιάρικα γραφικά σε εγκλωβίζει και σε κρατάει σε μόνιμο κλίμα ανησυχίας, καθώς χρησιμοποιεί τα πιό απλά πράγματα για να σε φρικάρει (ομολογώ πως παρόλο που είμαι extremely badass, τρόμαζα και η trollο-κυρά μου με κοροίδευε).

Ενδεικτικά καθημερινά πράγματα με τα οποία θα ΧΕΣΤΕΙΣ ΕΠΑΝΩ ΣΟΥ:

1) από ένα φανάρι που από πράσινο πάει πορτοκαλί και μετά κόκκινο
2) από ήχους βημάτων στο διπλανό δωμάτιο
3) από το γεγονός πως υποψιάζεσαι πως το παιχνίδι έχει ένα αόρατο αντίστροφο χρονόμετρο μέχρι να γίνει της πόρνης. SPOILER : δεν έχει.

(προφανώς αν θέλεις να δεις το σπόιλερ επέλεξε το κείμενο που έχω κάνει λευκό πιο πάνω DUUUH)

Δύσκολο δεν το λες, εγώ το έβγαλα σε ένα απόγευμα. Η αίσθηση όμως θα μείνει και το game θα σας δώσει κάτι να σκέφτεστε προτού σας πάρει ο ύπνος.

Respect στους τυπάδες που το έφτιαξαν. Μακάρι και τα παιχνίδια που οι κωλοεταιρείες του τα χρεώνουν όσο τα χρεώνουν να ήταν έτσι. Αν γουστάρετε παραδοσιακά adventures ρίχτε του οπωσδήποτε μια ματιά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου